નામ
લટૂરિયાં : વાળની લટો
લબાચા : સરસામાન
લંગર : બેડી
લાલ કીડિયાભાતની પછેડી :
લાલ ગવનની ચૂંદડી (કન્યા
માહ્યરામાં બેસે ત્યારે પાનેતરની
લાજ કઢાવી માથે
મોડિયા મૂકે, મોડિયા ઉપર
ગવનની ચૂંદડી ઓઢાડી તેની
લાજ કઢાવે – આમ બે
ધૂમટા થાય છે.)
લાંપડિયાળ : લાંપડા નામના
ઘાસવાળી
લીરો : કાપડનો ફાટેલો ટુકડો
લૂણહરામી : નિમકહરામી,
દગાબાજ
લેરે જાતું જેબન : ખીલતી જુવાની
લોઢ : મેાજાં
લોથ : મુડદું
લોંઠકા : બળવાન
વખાની મારી : દુ:ખની મારી
વગદ્યાં : વિલંબ કરવાનાં બહાનાં
વગાડવુ : ઈજા કરવી, મારવું
વગેાવવું : નિંદવું
વજ્રબાણ છોડવાં : મહેણાંટોણાં
મા૨વાં
વટાવવું : એાળંગવું
વડલા : વડ
વડારણ : દાસી
|
વડિયો : સમોવડિયો
વદાડ : કરા૨
વધારવું : વધેરવું, કાપવું
વધાવાના : ચાંદલાના,
હાથગરણાના
વરતાવું : જણાવું
વરૂડી : વરૂવડી દેવી (જુઓ “રા'નવઘણ", “રસધાર” ભાગ ૨)
વશેકાઈ : વિશિષ્ટતા
વસતીની વેલડી કોળાવી મૂકવી :
સ્થળનો પુનર્વસવાટ કરાવવો
વસ્તાર : ઓલાદ
વહરું : કદરૂપું, બિહામણું
વળોટવું : એાળંગવું
વાઈ (તલવાર) : મારી
વાગડના ધણી : આહીર જાતિ
અસલ કચ્છ વાગડમાંથી
આવેલી હોવાથી આહીરને
“વાગડના ધણી” કહી બિરદાવાય
છે.
વાગડિયા બળદ : ઉત્તર ગુજરાતના
વાગડ-વઢિયાર
પ્રદેશના બળદ; એ ઓલાદ
ઉત્તમ ગણાય છે.
વાઘ : ઘોડાની લગામ
વાઘિયા : લગામના બન્ને બાજુના
બે પટ્ટા
વાજ : વેગથી
વાજાં : (૧) ઘોડાં (૨) વાજિંત્રો
|
