પદ ૧૦૫ મું
ગુરુ એક સંશય મારે મનજી, શ્રીહરિ સરખા ભગવદી જન્નજી;
ભજવા કહો છો દોષ ન જોવોજી, ક્યમ સંભવે સંદેહ ખોવોજી. ૧
સંત વિષે કેમ દોષ ન હોયજી? સદોષ સાધુ ન કહાવે કોયજી;
સુણી ગુરુ બોલ્યા છે તો એવુંજી શાસ્ત્રે ભાખ્યું કહ્યું તે જેવુંજી. ૨
ઢાળ
જેવું કહ્યું તેવું ખરું પણ, સૂક્ષ્મ સમજણ એક;
જે સમજ્યાથી સંદેહ ટળે, ઉર હોય વિમલ વિવેક. ૩
પ્રભુ પૂર્ણ સંગી પૂર્ણ હોય, પૂર્ણપણે મદ થાય;
મધુસૂદન માધવ બિરદ છે, ગુણ દોષ સહુ થઈ જાય. ૪
ન્યૂનતા વણ નવ દીનતા, દીનતા વણ ન કૃપાય;
ન્યૂનતા ન હોય મુજ દાસમાં, તેનો કરવો કાંઈ ઉપાય. ૫
એમ વિચારી હરિ ભક્તમાં નિજ ઈચ્છા કૃત ધર્યો દોષ
જે જોઈ દીન બન્યા રહે, બાકી ખરા સદ્ગુણકોશ. ૬
પૂછશે (પૂછીશ) એવું કર્યું ક્યહું હરિ, તે પણ કહું સુણ ગાથ;
દેવને વાનર ગોપ કરી, રાખ્યા નિકટ શ્રીનાથ. ૭
રાખત વિબુધ રૂપે કદા તો, આવત જ અભિમાન;
સમજત ન કરુણા દયાપ્રભુ, માનવ અમે ગુણવાન. ૮
પદ ૧૦૬ ઠ્ઠું
સદ્ગુણ સઘળાં જેમાં હોયજી, કૃષ્ણ વિના વલ્લભ નહિ કોયજી;
તે જનમાં કંઈ દોષ દેખાયજી, તે સમજવો હરિ ઇચ્છાયજી. ૧
