વાંસવાન સમય નથી, વનાં, લુણી રમા ધિત લહમી
જાઢવાત સ્ટાર ગમારે, મેહેલાં બહન ન ફૂછમહાઁ. ૧
જીમેલાં સમી, દુર્ં સત રળ હપૂરળ,
નસુધારે ધાદિની, નવે તન કટી નાજળ;
"
મુ મુરતાં સત્રખાન, આપ સત યાજ મળે,
નેટી, ઢોટી બોડ, સાર પાંતિ મેળુ હશે;
અળવાર તોય વય વરે, નુા હતા ન વામી,
સતિપુરે બાય વસરશાં સહી, સેવા વાળાં સામરી
મરવાનાો માંહ, તવેત કુડા તળી ત
વિછે સવન નિન પદ્મશ્રી, વારે સ્નાન પોા,
અધિા ઘેરાાાં અંગ, બરી પરવારા ખાળે બળ,
તન મૂવળ મતિયાં, વદ્દી રી મન માતા આપોવળ,
વરાત્ર વડે તળહી ચવત, ધર્મ સુમારથ હાધરો,
માનનાનવ સાથે મહી, સતી વફા વન સંઘરી છ
નેવાનું નત વર્ષ, સંવત વધતે વા સત્તર
ત્રણા ઋતુ વળ મા, મા સમ ગત માસંરક
શ્રાવળ વિન પલ શ્યામ, સોમ અગિયારસ ગાળો;
પતંગ ચઢતે ઘડી પર, પ્રાન રોંમાર પ્રયાળો;
સો રાત વિશ્વસ રનિવાસદ, સતિયાં રત પાળો;
નિભ દાંત બસો નૃપ રાબરો, ચો પ્રમાત ૨૯૦મો. ૮
૨૪૫
૮ સંવત ૧૭૯૦ માં વરસાદના દાહાડામાં, પણ વર્ષદ વિનાને શ્રાવણુ વિષેિ ૧૧ ને
સમવારને દ્વિવસે પંદર ઘડી દિવસ ચડતાં ગંભીરસિંહને પ્રાણુ ગયેા. તે દિવસ ને આ
ખી રાત્રી તેનું શખ અતઃપુરમાં રહ્યું કેમકે તેની પછવાડે સતિયા તૈયારી કરી શકે, પી
માત્રી વિત્યાપછી પ્રભાતમાં રાજાનું સિધાવવું થયું.