આગે કેડ઼ેતા એમ, શિર પડિયા ધડ ઊડસે;
નર રતના તે તેમ, સા
ત્યાંથી થાડા ગાઉ ઉપર
આંધુકાના ભડાકા સાંભળ્યા તથા
ના ડુંગરામાં સૂરજમલ હતા ત્યાં તેણે
ગામ મળતું દીઠું ત્યારે તેણે પોતાનાં
માસ બાતમી કાડાડવા મોકલ્યાં. ગામમાંથી નાશી જતા લોકો તેમને
સામા મળ્યા તેમેને પૂછીને બધી ખખર આવીને સૂરજમલને કહી. તે ૬-
પી તે પેાતાના રજપૂત અશ્વાર અને ચારસે’ બધુંકાવાળા લઇને ગાતા
ઉપર ગયા. તે વેળાએ અગ્રેજી ફાજની ટુકડી તે ગામના તલાવમાં પડી
હતી, જે મરણ પામ્યા હતા તેએને ડાળિયામાં ઘાલેલા હતા, અને કેટ-
લાક તલાવ આગળ ખાતા પીતા હતા તેવામાં સરજમલે પેાતાના ખંધુક-
દારાને ડુંગરી ફેરવીને ગાતા તથા વડાની વચ્ચે વધુ છે ત્યાં આગળ
માયા, અને જ્યારે અંગ્રેજ સરકારની ફાજ ચાલી ત્યારે પવાડેથી પેાતે
અશ્વારા સહિત ચાલ્યા અને ફ્રાજ એક ઝાડીમાં જ પહોંચી એટલે ત્યાં
થી તેણે તેએના ઉપર ઉપાડા કરવા તથા ફેજને વચમાં ઘાલીને ધૃષ્ણાં
માણસાને કતલ કાં. અહિયાં પણ એક અંગ્રેજ કામદાર મરાયા. એમ
લોક કહેછે.
રાખ્યા ભડ શેરા. ૧
આ કેહેછે કે ના તરવાર લઈને લડવા પચે તેમાં તેનું માથું કપાઈ
પડયું. ત્યાર પછી તેનું ધડ દૃાવીશ ડગલાં ચાલીને લડયું તે ગળીના તાંતણા આડે નાં-
ખ્યા ત્યારે તે ધડ પાયુ, તે ઉપરથી કવિએ સેરા કયે કે, આગળ લેક
એમ કહેતા કે માધુ પડધા પછી ઘટ છે તે નિયમ આ શેર્સસહુના દીક
! તે રાખ્યો.
કેહે કે માથું ઉતરી ગયા પછી પડ જેનું લૐછે તે જાતને હિંદુ હોય
· તે તેના ઘર ઉપર બળિયલ કપડું અથવા ગાયનું લેાહી નાખે તે પડી નય,
અનેં લડનાર મુસલમાન હોય તે તે પર અમિ નાખ્યાથી પડી જયછે.
લા. .
