(ભેંસો)નાં ટોળાં ચાલ્યાં. જાણે પૃથ્વી પર ચોમાસા રૂપી વલોણું ઘુમાવાઈ રહ્યું છે.
૭. હેમવરણાં ફૂલે પૃથ્વી ખીલી ઊઠી છે. પાકેલા મોલ ઝૂલી રહ્યા છે. દુઃખ ગયાં છે, દસે દેશોમાં સુખ થયું છે. નોરતામાં રોજ રોજ નારીઓ ગરબે રમે છે. વળી અંબિકાની પૂજા કરે છે.
ભૂપે દસારારી સારી સવારી બણાવી ભારી,
શણગાર્યો હાથિયારાં અંબાડિયાં સાય;
ગામેગામ ધામધૂમ શણગાર્યાં શોક ગળી
પૂર્યા અન્નકોટ પાય હરિને પ્રિસાય. ૮
વળ્યા વર્ષ ભલસરા, ભલાવાળાં રિયાં વેણ,
નોંધાણા કાગળેં જુગોજુગરાં નિશાણ;
ઘણા કવિ ઉગારિયા, ઉતારિયા કાળ ઘાટી,
ખાટ્યા જશ પરજ્જાંમાં પીઠવા ખુમાણ. ૯
૮. રાજાઓએ દશેરાની સવારીઓ કાઢી. હાથીની અંબાડીઓ શણગારી, ગામોગામ શોક ગળી ગયા, ઘામધૂમ ને શણગાર મચ્યા. પ્રભુને ચરણે અન્નકોટ પૂરાઈને પિરસાય છે.
૯. સારાં વરસ ફરીને આવ્યાં. ભલાં કામો કરનારનાં સ્તુતિ–વચનો અમર રહ્યાં. એવા જનોની નિશાનીઓ જુગાજુગ સુધી કાગળ પર રહી ગઈ. ઘણા કવિઓને ઉગારીને, આ છપનીઓ દુષ્કાળ પાર કરાવીને પીઠો ખુમાણ ત્રણે પરજોમાં (કાઠીની ત્રણ શાખાઓમાં) યશ ખાટી ગયો,
