આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
“પિતાજી, હવે મ્હારી ચિંતા કરશો નહીં, મ્હારી પાછળ ખેદ કરશો નહીં. સર્વ કોઈ મોડું વ્હેલું જવાનું છે અને તે પાછું ન મળે એવું થવાનું છે. - ચંદ્રબા ગઈ તેમ હું જાઉ છું. એ એક દિશામાં ગઈ. હું બીજીમાં જાઉં છું. એ સ્મરણમાંથી ખસી તેમ મને ખસેડજો. સંસારમાં ડાહ્યા માણસોનો માર્ગ એ છે કે ગયેલું ન સંભારવું. પિતાજી, હવે તો
- “ સુખી હું તેથી કોને શું ?
- “ દુખી હું તેથી કોને શું ? ૧
- “ જગતમાં કંઈ પડ્યા જીવ,
- “ દુખી કંઈ, ને સુખી કંઈક ! ૨
- “ સઉ એવા તણે કાજે
- “ ન રોતા પાર કંઈ આવે ! ૩
- “ કંઈ એવા તણે કાજે,
- “ પિતાજી, રોવું તે શાને ? ૪
- “ હું જેવા કંઈ તણે કાજે,
- “ પિતાજી રોવું તે શાને ? ૫
- “ નહી જોવું ! નહીં રોવું !
- “ અફળ આંસું ન ક્યમ લ્હોવું ? ૬
- “ ભુલી જઈને જનારાને,
- " રહેલું ન નંદવું શાને ? ૭
- " સુખી હું તેથી કોને શું ?
- “ દુખી હું તેથી કોને શું ? ૮
પિતાજી, બીજું શું લખું ? મ્હારા ગયાથી આાપના ઘરમાં હું શીવાય કંઈ ચીજ ઓછી થઈ લાગે તો ચંદ્રકાંત આપશે. તેને ક્હેજો.”
“ લા. હવે તો આપના ચિત્તમાંથી પણ
“–આપને સુખી કરવા સારુ જ – ખસી જવા ઈચ્છનાર
“ સરસ્વતીચંદ્ર"
બે કાગળો વાંચી શોક-સાગરમાં પડી, માથે હાથ દઈ ચંદ્રકાંત સમુદ્રતટ પરના એક પત્થર ઉપર બેઠો. સરસ્વતીચંદ્રના ગાડીવાળાને કહ્યું કે “ જા અને ત્હારા મ્હોટા શેઠને ખબર કર કે ભાઈ તો ગયા.”
