આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
- “આ રાત્રિ ગાજતી આજ,
- “મુજ મ્હેલ તણી ચોપાસ
- “આ અન્ધકાર વીંટાય,
- “તે અન્ધકારની મધ્ય
- “સુઈ રહ્યું પુત્ર-ગૃહરત્ન,
- “એ પ્રજા, તાત, ને પ્રિયા, પુત્ર : પ્રીતિરત્ન સર્વ મ્હારાં છે,
- “મુજ હૃદય વેગ બળ ધરી ધડકતું, છુટે નહીં છોડ્યાં એ મુજ૦
- “મુજ હૃદય વીશે એ જડ્યાં; દ્વાર ભણી જવા ચરણ ઉપડે જ્યાં,
- “મુજ હૃદયસૂત્ર ખેંચાય પાછું પ્રીતિબળે: જડાયાં એ ત્યાં ! મુજ૦
- “જઉં પલંગ ત્યજી ગૃહદ્વારે,
- “ત્યાં હૃદય પાછું ખેંચાયે;
- "જઉં પલંગ ભણી હું પાછો,
- “સુતી પ્રિયાની જોઉં આંખો,
- “પોપચાં શિથિલ પથરાયાં,
- “વિશ્વાસે નેત્ર મીંચાયાં,
- “સુત દીન મક્ષિકા જેવી
- “પડી રહી પાંપણો કેવી?
- “એ મૂર્તિ પ્રીતિવિશ્વાસતણી સુતી મુકી જતાં ન જવાયે,
- “નહી હૃદય ધડકતું મટે, ચરણ જડ થયા કહ્યું ના માને ! મુજ૦
- “હું વર્તું હવે શી રીતે?
- “પ્રીતિ નહીં હારે, નહીં જીતે !
- “ઓ તાત ! પ્રિયા ! ઓ પુત્ર !
- “એ માત ! પ્રજા ! સુખસૂત્ર !
- “કરું વધુ વધુ સૂક્ષ્મ વિચાર,
- “ત્યમ ત્યમ આ હૃદય ચીરાય.
- “સઉ પ્રાણી દુઃખમય ભાસે,
- “જનતા પીડાતી જગ આખે;