પૃષ્ઠ:Saraswati Chandra Part 4.pdf/૧૫૨

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૪૦
“આ રાત્રિ ગાજતી આજ,
“મુજ મ્હેલ તણી ચોપાસ
“આ અન્ધકાર વીંટાય,
“તે અન્ધકારની મધ્ય
“સુઈ રહ્યું પુત્ર-ગૃહરત્ન,
“એ પ્રજા, તાત, ને પ્રિયા, પુત્ર : પ્રીતિરત્ન સર્વ મ્હારાં છે,
“મુજ હૃદય વેગ બળ ધરી ધડકતું, છુટે નહીં છોડ્યાં એ મુજ૦
“મુજ હૃદય વીશે એ જડ્યાં; દ્વાર ભણી જવા ચરણ ઉપડે જ્યાં,
“મુજ હૃદયસૂત્ર ખેંચાય પાછું પ્રીતિબળે: જડાયાં એ ત્યાં ! મુજ૦
“જઉં પલંગ ત્યજી ગૃહદ્વારે,
“ત્યાં હૃદય પાછું ખેંચાયે;
"જઉં પલંગ ભણી હું પાછો,
“સુતી પ્રિયાની જોઉં આંખો,
“પોપચાં શિથિલ પથરાયાં,
“વિશ્વાસે નેત્ર મીંચાયાં,
“સુત દીન મક્ષિકા જેવી
“પડી રહી પાંપણો કેવી?
“એ મૂર્તિ પ્રીતિવિશ્વાસતણી સુતી મુકી જતાં ન જવાયે,
“નહી હૃદય ધડકતું મટે, ચરણ જડ થયા કહ્યું ના માને ! મુજ૦
“હું વર્તું હવે શી રીતે?
“પ્રીતિ નહીં હારે, નહીં જીતે !
“ઓ તાત ! પ્રિયા ! ઓ પુત્ર !
“એ માત ! પ્રજા ! સુખસૂત્ર !
“કરું વધુ વધુ સૂક્ષ્મ વિચાર,
“ત્યમ ત્યમ આ હૃદય ચીરાય.
“સઉ પ્રાણી દુઃખમય ભાસે,
“જનતા પીડાતી જગ આખે;