પણ હવે કામવનનાં વાઘવરુ તમારા સહચારના માર્ગ વચ્ચે ઉભાં ર્હે છે ને મને કમ્પાવે છે.
તે લવતો બંધ પડ્યો ને કુમુદસુંદરી સર્વ સાંભળતી હતી તે છેક પાસે આવીને કન્થા પોતાને ખભે નાંખી સુન્દર કાન્તવદન જોતી ઉભી રહી.
“ઓ મ્હારા દેશવત્સલ રસિક પવિત્ર કાન્ત !” એટલું કુમુદથી બોલાઈ જવાયું, સુતેલા નરના શરીર ઉપરના માત્ર પવનને જ – હાથ પ્હોળા લાંબા કરી – આલિંગન દીધું ને હાથ નીચા પડતા પ્હેલાં પાછા ખેંચી લીધા, સુતેલા અધરપુટ ઉપર બે તસુ ઉંચે જાગતું અધરપુટ પળવાર લટકી રહ્યું અને ચ્હડેલો મેઘ વર્ષ્યા વિના વેરાઈ જાય તેમ, જાતે જ પાછું ઉંચું થઈ ગયું, અને પ્રથમ ઉભી હતી તેમ ટટાર ઉભી રહી. એમ ઉભી ર્હેતાં ર્હેતાં લવી: “આવી સુન્દર પવિત્ર યોગમૂર્તિને મ્હારા દુષ્ટ સ્પર્શથી દૂષિત ખંડિત નહીં જ કરું !”
વળી, સરસ્વતીચંદ્ર લવ્યો.
- [૧]"Oh. summoning stars! I come ! Oh mournful
- earth !
- For thee and thine, I lay aside my youth,
- My throne, my joys, my golden days, my nights,
- My happy palace - and thine arms, sweet Queen !
- Harder to put aside than all the rest !”
- * * *
- "Now am I fixed, and now I will depart !"
- * * *
- "And now the hour is come when t should quit
- This golden prison where my heart is caged !"
- [૧]"Oh. summoning stars! I come ! Oh mournful
આ સ્વપ્નના ઉદ્દગાર સાંભળતી કુમુદ ઉભી રહી અને એની આંખમાં આનન્દનાં આંસુ આવી ગયાં.
“નક્કી – એમના ત્યાગકાળનું જ આ મનોરાજ્ય એમને આ સ્વપ્નરૂપે પ્રત્યક્ષ થાય છે ને એમના મહાત્યાગનું કારણ પણ અાવું સૂક્ષ્મ સુન્દર અને કલ્યાણકારક છે !”
- ↑ Light of Asia
