લંકાંઘઢ થતાં સોનારે અણાવો, વેગલે મોડ ઘડાવો.
હડમચગઢ થકી હીરારે અણાવો, વેગળે મોડ જડાવો.
સીંધડઘઢ થકાં મોતીરે અણાવો, વેગળે મોડ પ્રોવડાવો.
કોણેરે ઘડીઓને કોણેરે જડીઓ, કોણ ઝવેરીએ પ્રોયો.
મનસુખરામે ઘડીઓ, ને જોઈતારામે જડીઓ, અમથારામ
ઝવેરીએ પ્રોયો. કાંહાં બેસી ઘડીઓને કહાં બેસી જડીઓ, કાંહાં બેસી
પરોવીઓરે.
આગલે બાર ઘડીઓ ને પાછલે બાર જડીઓ, ચોકમાં મોડ પરોવીઓ. એરે સોનીડાને પીરસો રે બાંટ, મોડ ઘડેરે જેમ ઘાટ. એરે સોનીડાને પીરસોરે થુલી મોડ ઘડેરે જેમ ફુલી. એરે સોનીડાને પીરસો દુધકુર, મોડ લાવે જેમ ઉગતે સુર. એને મોડે બત્રીસ ભમરી, મોડ સોહે તે રાજા ચમરી. મોડ પહેરીને ધેણ પાટે બેઠાં, ગોતરજને મન ગોઠ્યાં. ગોતરજને મન ગોઠ્યારે સારંગ ધેણ, મોડ મારી મોડાતીને સોહીએ. મોડ પહેરી ધેણ આવેને જાય, સાસુ રળીઆત થાય. સાસુજી રળીયાત થાય તે સારંગ ધેણ, માસીજીને હરખ ન માય. ઇત્યાદિ.
હાથ જારીને ખભે ઘાટડીરે, ધેણ જુવે છે સસરાજીની વાટડી. કાં ધેણના સસરાજી નાસંતા ફરોરે, તમારે દ્રામ ખરચ્યા વના નહિ ચાલે. હાથ જારીને ખભે ઘાટડીરે, ધેણ જુવે સાસુજીની વાટડીરે. કાં ધેણના સાસુજી નાસંતા ફરોરે, તમારે ખોળારે ભર્યા વના નહિ ચાલે. નણંદને રાખડી બાંધ્યા વના નહિ ચાલે, દીએરને બુસેટ માર્યા વના નહિ ચાલે ઈત્યાદિ.
પેહેરો લાડકડી ધેણ કાંચળી રે, તેમને ઈશ્વર પારવતીએ મોકલી; સીવણ સીવણ ઘુઘરી, ધેણ હઈઅડલે હસતી રે પુતળી. ઈત્યાદિ.
બેન સેરડીએ સાંચરીઆં, જોવા મળીઆ લોક બેન, જેઠડીઆં.
બેનનો હાર હીરે જડ્યો, બેનનો મોડ મોતીએ મડ્યો બેનનો અંબોડો ફુલે ભર્યો બેન જેઠડીઆં.
બેન તમારે પેરણે લાવું આછાં સાળુ રે; બેન જેઠડીઆં.
બેન તમારાં પીઅરીઆં જે બોલે તે સારૂંરે, બેન જેઠડીઆં.
બેન તમારે સાળુડે મુકાવું કસબી કોરરે, બેન જેઠડીઆં.
બેન તમારા સાસરીયાં દીસે જેવાં ચોરરે, બેન જેઠડીઆં.
બેન તમારે બેસણીએ લાવું સાંગા માંચીરે, બેન જેઠડીઆં.
બેન તમારા સાસરીઆં દિસે જેવાં ઘાંચીરે, બેન જેઠડીઆં
