અમે સુણ્યો લાયકનો તું અગ્રણી,
શકુંતલા મૂર્તિં જ સત્ક્રિયા તણી;
સમાન આવી વિધિ જોડ જોડીને
કલંકથી મુક્ત થયો ઘણે દિને.૧૫
માટે હવે એ સગર્ભા છે તેને સ્વીકારો, અને બંને સહધર્મચારી બનો."
ગૌતo આર્ય, મ્હને પણ કૈંક ક્હેવાની ઈચ્છા છે. ત્હમે બેયે અમને બોલવાની બારી જ રાખી નથી, કેમકે
ગુરૂજન બંધું કોઇ પૂછ્યુँ ન આણે કે ત્હમે,
રહ્યાં પરસ્પર મોહી,–કહું શું એકનું અવરને ? ૧૬
શકુંo ( સ્વગત ) હવે આર્યપુત્ર શું ક્હે છે વારૂ !
રાજાo અરે વળી આ શું આવી પડ્યું !
શકુંo (સ્વગત) આ બોલ તો અગ્નિની ઝાળ જ !
શાર્ઙ્ગગરo આમ કેમ વારૂ? સંસાર વ્યવહારમાં આપજ વિશેષ માહેતગાર તોયે?
{{સતીય જો કાયમ ર્હે પિયેરમાં
બને છે શંકાસ્પદ પત્ની લોકમાં;
ચહે સગાં તેથી સદા જ એ વસે
સમીપ ભર્તાની ન હેત હો ભલે.૧૭}}
રાજાo તે હું શું આ ભવતિને કદી યે પરણેલો ?
શકુo ( શોકાતુર થૈને સ્વગત ) હૃદય, ત્હારો અંદેસો ખરો પડ્યો.
શાર્ઙ્ગગo રાજાએ શું ધર્મ વીસરવો યદિ રૂચે ન કર્યું હાથે ?—
રાજાo આ ખોટું આળ દેવાનું કાંઇ કારણ ?
શાર્ઙ્ગo સત્તા મદના કર્મ જ્યાં ત્યાં એવાં સદોષ જ તે. ૧૮}}
રાજાo અરે, આતો મ્હારૂં સ્પષ્ટ અપમાન !
ગૌo બેટા, જો ઘડીવાર લાજતી નાઃ આ બુરખો ક્હાડી લઉં, એટલે ત્હારો પતિ ત્હને ઓળખશે.
તેમ કરે છે.
