માટે આ તમારી પત્ની તમારી આગળ મોકલી છે તેને રાખો અને એ ગર્ભિણી છે તેને જોડે બેસાડીને ગર્ભવિધાનનો સંસ્કાર કરો.
ગૌતમીo મહારાજ, મારે કાંઇ બોલવાની ઈચ્છા છે, પણ તમે બોલવા જેવું કંઇ રાખ્યું નથી એટલે બોલતી નથી; કાં કે,
ગુરૂજન તણિ રાખી, ગર્જ નહીંજ કોયે,
પરસપરશું બાંધી, પ્રીત બન્ને તમોયે;
હળિમળિ હરખે, ના પૂછ્યું કોને તમે તો;
ઉલટથિ મળિ બેસો, ચાલિયાં આ અમે તો. ૧૩૧
શકુન્તલાo ( મનમાં કહે છે ) હવે ! આ ભાષણનો પૌરવરાજ કોણજાણે શું ઉત્તર દેશે.
રાજાo આ બાઈએ આ શું નવાઈ જેવું કહ્યું ?
શકુo એના આ બોલ તો મને ઝાળ જેવા લાગે છે.
શાo તમો આ બોલો છ શું ? તમો અચકાઓ છ કેમ ? તમને દુનિયાંની રીતભાતનીતો ખબર છે અને જાણો છો કે,
'
વસે પીહરે માનુની હોય સારી, ધરે તે વિષે લોક સંદેહ ભારી;
ગુરૂજંન તેના મને તેથિ ચાહે, સુતા રાખવા સ્વામિ ધામે સદાયે. ૧૩૨
રાજાo તમો શું એવુંજ કહેવા ઇચ્છો છો કે આ સ્ત્રી સાથે મેં જરૂર લગ્ન કીધું છે ?
શકુંo ( મામલો જોઈને મનમાં ) હે હૃદય, તેં જે પ્રથમ શક આણ્યો હતો તે ખરોજ હતો.
શાo પોતે કીધેલું કામ ઉલટું લાગે છે માટે પોતાનો ધર્મ ત્યાગ કરીને આડે માર્ગે ચાલવું એ રાજાને ઘટમાન છે ?
રાજાo આવો ખોટો બુટ્ટો ઉઠાવીને મને કેવો પ્રશ્ન પૂછે છે ?
શાo એટલું સારૂં છે કે જે લોકો સત્તાના ઘેંનમાં છે તેઓ શિવાય બીજાઓમાં આવું બેવચનીપણું જોવામાં આવતું નથી.
