રાજાo વિશેષે કરી ઉપલો કટાક્ષ મારાપર તાક્યો છે કે શું ?
ગૌતમીo પુત્રી, એક ક્ષણભરી લાજ મૂક અને તારે ઘુંઘટો જરા કાહાડી નાંખવા દે એટલે તારો ભર્તાર તને ઓળખી લેશે. ( ઘુંઘટો કાઢી નાંખે છે. )
રાજાo ( શકુન્તલાનું રૂપ જોઈને મનમાં કહે છે. )
ઝાઝા યત્ન વિના રૂંડૂં, રૂપ આવ્યું મુજ પાસ,
સ્વિકાર્યું આગળ કે નહિ, ઠરતો નથી વિશ્વાસ;
પ્રભાતનું ઝાકળ ભર્યું, જેમ કુંદ ફુલ જેહ,
ભોગવવા વા છોડવા, યોગ્ય ન અલિને તેહ,
ભોગવવા લાયક નથી, લાગતિ મુજને તેમ,
છોડંતાં એને નથી, મંનમાનતૂં એમ. ૧૩૩
શાo હે રાજા, આમ મુન થઇ કેમ બેસી રહ્યા છો ?
રાજાo હે ઋષિ: મહારાજ, મેં મનમાં બહુ વિચાર કરી કરીને જોયું; પરંતુ મને એવું કંઈ સાંભરતું નથી કે એ સ્ત્રીનો મેં કોઈ વાર આગળ સ્વીકાર કીધો હોય. માટે જ્યારે હું એવું માની નથી શકતો કે એ સ્ત્રીનો હું ધણી છું, અને વળી એ તો ગર્ભિણી છે તે જલદી જણશે, ત્યારે હું તે શું જવાબ આપી શકું ?
શકુંo હાય ! હાય ! મૂળમાં લગ્ન થયા વિષેજ એના મનમાં ભ્રાંતિ છે ? તો પછી પરણ્યાનાં સુખની મોટી મોટી ઉમેદ આગળ શાની હવે ?
શાo એમ ના કોહો, હો
છાનો વરયો તૂં મુનિની સુતાને,
તેણે સ્વિકાર્યો ધરિ શુદ્ધતાને;
