એક ચોરભાઈ મળેલો. એ વાર્તા મેં સાંભળી તે દિવસથી મને થતું હતું કે મને કોઈક દિવસ ચોરભાઈ મળે તો કેવું સારું ?”
બેઉ ચૂપ રહ્યાં. શામળના ભયભીત હૃદય પર કૌતુક રમવા લાગ્યું.
છોકરીએ ફરીને પૂછ્યું : “સાચે જ શું તમે ચોરભાઈ છો ?”
“મને – મને એમ લાગે છે.” શામળે જવાબ દીધો. થોડી વારે ઉમેર્યું : “હજુ તો મેં શરૂઆત જ કરી છે. આ હું પહેલી જ વાર નીકળ્યો છું.”
“અરેરે !” છોકરીના મોંમાંથી નિરાશાનો ઉદ્ગાર નીકળ્યો, “કાંઈ નહીં, તોય તમે ચાલશો. ખરું ને ?”
“શી બાબતમાં ?” શામળ ગભરાયો.
“એટલે એમ કે મારે તમને સારા બનાવવાના છે. પેલી વાર્તામાં એ મારા જેવડી છોકરીઓ પણ ચોરભાઈને સારા કરેલા ખરા ને ! તમેય સારા થશો ને, ચોરભાઈ ?”
“નહીં કેમ – નહીં કેમ થાઉં ? હું ખરેખર સારો થવાની જ ઇચ્છા રાખતો હતો.” શામળે ગળું ખોંખાર્યું.
ઓચિંતો શામળને મેડી પર અવાજ સંભળાયો. એણે ઊંચે જોયું. બબલાનો ચહેરો એની નજરે પડ્યો. ભાઈબંધ કામ પતાવીને એને બોલાવી રહ્યો છે.
“ત્યાં તમે શું જુઓ છો ?”
“મારી જોડે – એક – બીજા ભાઈ –” શામળથી પોતાનો પવિત્ર ‘મરદનો કોલ’ વીસરી જવાયો.
“ઓહો ! બે ચોરભાઈઓ !” છોકરી હર્ષમાં આવી ગઈ. “એનેય શું હું સારા કરી શકીશ ?”
"બહેન ! તું મારાથી એકથી જ શરૂઆત કરને !” “શામળના હૈયામાં હસવું ને હાણ્ય બેઉ જોડે મથી રહ્યાં હતાં.
“તમને લાગે છે કે એ ચોરભાઈ ચાલ્યા જશે ?”
“હા, એ તો ચાલ્યા ગયા.”
