પૃષ્ઠ:Shivaji-Ni-Loont.pdf/૧૨૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૧૧૯
મહારાજ શિવાજીની મોટી કચેરી


“અબ ઇસે મારના હરામ હય, મયઁ ગોકે આપકો નહીં પયચાનતા, તાહમ આપકી ગુપ્તગુસે ઈત્ના ક્યાસ જુરૂર હો સકતા હય કે, આપ કોઈ લાયક ઔર આલી ખાન્દાન હયઁ. અય દોસ્ત ! મહારાજસે આપ જાકર ઇતના કહ દેં કી મયઁ આપકે લીયે એક ઉમ્દા તોફા લાયા હું. હમારી લડને ઝગડનેકી મરજી નહીં. ફિરભી ખામખાં હમારી જાત ઔર હમારે પાક દીનકી કોઈ તૌહીન કરે, તો ઉસ વક્ત હમ ખામોશ નહીં રહ સકતે.”

“આપકા ઈસ્મે મુબારક ઔર આલી દરજા ક્યા હય ?”

“મયઁ જિયાદા ઔર કુછ કહના નહીં ચાહતા. મેરા સિર્ફ યહી મન્શા હય કે, તુમ્હારે ડાકૂ સરદારને હમારી ગરીબ રેયાયોંકો બેસબબ તકલીફ પહોચાઈ હય, તો ઉસે યે બતાના કે જયસા વે બેરહમ સંગદિલ હય વયસા યે મહમદકા નૂરેનજર બેરહમ નહીં.”

“શાબાસ ! શાબાસ ! રાસ્ત હય સરદારને બહોત અચ્છા કહા!” ત્રણે સ્વારો એ “કોરસ” કીધો.

“હમારા નામો કામ જાનનેકી તુમ્હે કયા જુરૂરત હય?” પહેલવાને પાછું બોલવા માંડ્યું. “વે જાનના ઔર ન જાનના તુહ્મારે લિયે યકસાં હય, મયઁ જો ચીજ દેને આયા હું વો ચીજ દેના ઔર રૂખસત લેના, ઇસ્કે ઇલાવા ઔર બાત કરના નહીં ચાહતા. કસમ હય પંજતનપાકકી કે મુઝે ઔર કુછ કામ નહીં. ઔર તુહ્મારે રાજાકે રુબરુ આનેકાભી મેરા ઇરાદા નહીં હય. જબ મયદાને જંગમેં દોન્હો સાહ્મને આ જાયેંગે, ઉસવક્ત બતાયેંગે કે હમ કૌન હયઁ ઔર ક્યસે હયઁ ? મગર જબ ઈસવકત મયઁ પયગામ લાયા હું, તો લડાઈકી બાતેં કરના ફુજૂલ હય.”

“આફરીન ! આફરીન !” રમા સાથે બે સરદારો એ બુમ પાડી.

“તુમ દખ્ખન કે લોગ હમકો કાફિર કહકે બુલાતે હો, મગર દરઅસ્લ કાફિર કૌન હયઁ યે તુમ નહીં જાનતે. તુમ હિન્દુ લોગ અપની જાન ઔર અપને દીનોઈમાનકા બચાવ નહીં કરતે ઔર ગયરોંકો નીંદમેંહી હલાલ કરતે