‘મારે એક સ્ટેનોગ્રાફર જોઈએ. તું જો મિતાક્ષરી*[૧] શીખી લે તો...’
'તો શું?'
‘હું તને મારી સેક્રેટરી તરીકે લઈ લઉં.’
'પછી?'
'તું સતત મારી સાથે રહી શકશે.'
‘મને ન સમજાયું.’
‘પછી તને નોકરીની જરૂર રહેશે નહિ.’
‘કેમ ?'
ભાસ્કરે શોભના સામે જોયું અને એક મીઠું સ્મિત કર્યું. શોભના ભાસ્કરના સ્મિતનો અર્થ સમજી.
સ્વાવલંબન માગતી સ્ત્રીજાતિને - નોકરી, ઉદ્યોગ કે શ્રમ કરી સ્વતંત્ર જીવન માગતી સ્ત્રીજાતિને પણ આમ પુરુષો રોધતા જ રહેશે ?
પરંતુ એ રોધન છે ?
પુરુષ સ્ત્રીને ગમે છે ખરો. એ ગમતા પુરુષની કેદ અળખામણી જ થઈ પડે; પરંતુ ભાસ્કર પણ ક્યાં બંધનમાં નાખવાનું કહેતો હતો ?
વગરબંધને સ્ત્રીજીવન જિવાય નહિ ?
એક રમત કરતા બેદરકાર બાળકની બેદરકારીએ મોટરકારની ઝડપ એકાએક અટકાવી દીધી.
બાળક મુક્ત હતું, હસતું હતું, તેની લગોલગ આવી પહોંચેલી કારને એક ગમ્મત તરીકે નિહાળી દોડતું હતું. કારમાં એને કચરી નાખવાની - એને ઉથલાવીને આગળ વધ્યે જવાબની શક્તિ હતી, છતાં તે અટકી.
શોભનાએ કારને અટકાવતા નાના બાળકને બાજુએ થઈ દોડી જતું નિહાળ્યું.
બાળક પણ સ્ત્રીસ્વાતંત્ર્યને મર્યાદિત કરતું બળ નહિ ? કુદરત પણ સ્ત્રીવિરોધી ! સ્ત્રીને બાળકનો ભય ક્યાં નહિ રોંધી રાખતો હોય ?
‘શોભના !’ ભાસ્કરે કાર આગળ વધતાં કહ્યું.
'હં.'
'તેં સંતતિનિયમન વિષે કશું વાંચ્યું છે ?’
‘હા, સ્ટોપ્સ, સેંગર વગેરે જોયાં છે.’
‘હું ધારતો જ હતો; તારું વાચન વિશાળ છે.’
- ↑ *Short-hand
