પાસેથી મિલકત લેવાની જ ને ?' શોભનાએ પ્રશ્ન કર્યો. યુવતીઓએ પણ સમાજવાદનું હાર્દ ઓળખવા માંડ્યું છે.
'વિગ્રહમાં યુવકો - આપણે- ગરીબો સાથે જ હોઈશું, પણ એ વિગ્રહ વ્યક્તિગત ન હોય; સમગ્ર વર્ગનો હોય.' સમાજવાદી ભાસ્કરે તાત્ત્વિક ભેદ સમજાવ્યો અને સઘળાં બહાર આવ્યાં. ઓટલા નીચે એક ખાદીધારી યુવક લટાર મારતો હતો. હસતી હસતી બહાર આવતી ટોળી તરફ તેણે જોયું નહિ; પરંતુ ભાસ્કરની દૃષ્ટિ તેની પર પડી.
'અરે પરાશર ! તું છે? ભાસ્કર એકદમ બોલી ઊઠ્યો, અને સહુએ તેની તરફ નજર કરી.
'બપોરનો તને શોધ્યા કરું છું.' પરાશર નામના યુવકે કહ્યું. ભાસ્કરની કાર પાસે વ્યાખ્યાન પૂરું થયે એ જ યુવક આવ્યો હતો એની તારિકા તથા રંભાને ખાતરી થઇ.
'કૉલેજના પુસ્તકાલયમાં ગયો. અને જાણ્યું કે ત્યાં વ્યાખ્યાન છે, એટલે ત્યાં જ રોકાઈ ગયો. હું દિલગીર છું. પણ તું અંદર કેમ ન આવ્યો ?'
'તારી રજા વગર કોણ પેસવા દે ? અને કાર્ડ તો હું રાખતો જ નથી.' પરાશરે કહ્યું.
આ ચારે મારાં નવાં મિત્રો ! ઓળખ : આ તારિકા, આ રંભા, આ વિની અને શોભના હાથ શાનો જોડે છે ! હાથ મેળવ !'
ત્રણ યુવતીઓએ હાથ આગળ ધર્યા અને સંકોચસહ પરાશરે સહુની સાથે હાથ મેળવ્યા. માત્ર શોભના બાજુએ જોઈ રહી. તેણે પોતાનો હાથ આગળ ન ધર્યો.
'હું આ બધાંને મૂકી આવું ?' ભાસ્કરે પૂછ્યું.
'તારી મરજી, પણ મને હવે એક કલાકની જ ફુરસદ છે.' પરાશરે કહ્યું.
'અમે ચાલ્યા જઈશું.' રંભાએ કહ્યું.
'કાર તો આવશે જ. હું ફરી આપને મળીશ. માફ કરજો. આપનો ઘણો સમય લીધો છે.' ભાસ્કરે કહ્યું અને ચારે યુવતીઓને મોટરકારમાં તેણે બેસાડી દીધી. ગાડી બહાર રસ્તા ઉપર આવી અને વિનીએ કહ્યું:
'આજે મઝા આવી, નહિ ?'
'શી મઝા ?' શોભનાએ પૂછ્યું.
'તારું ભાષણ સાંભળ્યું એ પહેલી મઝા.' વિની બોલી.
'કારમાં બેઠાં એ બીજી.' રંભા બોલી.
