પૃષ્ઠ:Shobhana.pdf/૨૨૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.


સમન છાપું વાંચતો પણ થઈ ગયો હતો. સવારના પહોરમાં ‘સતવાદી-સતવાદી’ની બૂમ મારતા ફેરિયાએ જગતને જગાડ્યું. સમને છાપું ખરીદ્યું અને બહુ જ રસપૂર્વક વાંચવા માંડ્યું. પરાશર હજી તેની બસમાં સૂઈ રહ્યો હતો. સમનનું ડહેલું એ તેનું ઘર પણ હતું. તડકો કે વરસાદ હોય ત્યારે બસને તે ડહેલામાં મૂકતો, નહિ તો બહારના ખુલ્લા ચોગાનમાં તે પડી રહેતી.

પરાશરને જાગતા બરોબર આશ્ચર્ય લાગ્યું. પોતાની ઓરડીમાં જ જાગવા ટેવાયલી પરાશરની આંખને બસ અને તેની આસપાસનું વાતાવરણ નવાં જ લાગ્યાં. છાપું વાંચતા સમનને તેણે જોયો અને આખી ઘટના યાદ આવી. પરાશરને જાગૃત થયેલો જોતાં સમન પાસે આવ્યો.

'તે ભાઈ ! તમે 'સતવાદી' છાપામાં છો ?' તેણે પૂછ્યું.

‘હા, કેમ ?' પરાશરે જવાબ આપ્યો.

‘આ છાપામાં બધું લખ્યું છે. તેમાં તમારુંયે નામ છે.’

'મારું નામ?'

‘હા, એટલા માટે કે તમે આખી હડતાલ ઊભી કરી; પણ તોફાનમાં તમારો પત્તો ન લાગ્યો. બધા તમારી શોધમાં છે.'

‘મને શા માટે શોધે છે ?’

‘તમને નહિ, તમારી લાશને શોધે છે.' હસીને સમને કહ્યું.

‘મારી લાશને ?’

‘હા.. તમને ઘા થયો અને એક મોટરમાં ઘસડી તમારી લાશને વગે કરવા ગુંડાઓ લઈ ગયા. એવી બાતમી છાપાવાળાને કોઈએ આપી છે.’

‘એમ ? ભલે. હવે હું ખરી ખબર આપું.’

‘હમણાં ચાર દિવસ કશેય જવું નથી. પોલીસ કૈંકને પકડે છે અને તમારું નામ તો બધામાં જાણીતું થઈ ગયું છે.'

‘પણ હું રહીશ ક્યાં ?'

‘મારું ઘર નથી ? મને કોઈ પૂછવાનું નથી.'

‘મિલવાળા નહિ પૂછે ?’

‘હડતાલ ભાંગી એટલું બસ છે. હું તો એમાં ઊભો પણ ન રહું તમને