તેણે બીજા ઓરડામાં જવા માંડ્યું.
'ચંચળ ! એક વાત સાંભળી લે. બહેનના આવતા પહેલાં જો તું હવેથી નહિ આવે તો મારે બીજું માણસ શોધી લેવું પડશે.' જયાગૌરીએ કહ્યું.
'આજે તો બા ! જરા છોકરો વધારે રડતો હતો, અને એના બાપા પાછા ન આવ્યા એટલે મોડું થઈ ગયું. હું વાસણ તુરત માંજી નાખું છું.' યુવતી ચંચળ નોકરડી હતી તે અંદર ચાલી ગઈ.
'આપણા નોકરો એટલા અણકેળવાયલા હોય છે !' કનકપ્રસાદે વર્તમાનપત્ર વાંચતાં કહ્યું. મહારાજાઓની પણ માલિક બ્રિટિશ સત્તા વગર હિંદમાં કોઈ પણ કેળવાયેલું નથી એ વાત કનકપ્રસાદ ભૂલી જતા હતા.
ચંચળે સાફ કરેલાં વાસણોમાં શોભનાએ ચા તૈયાર કરી. શોભના કરતાં વધારે મોટી નહિ એવી ચંચળને પુત્ર હતો એ વાત શોભનાને જરા વિચિત્ર લાગી. સ્ટવના અવાજનો આશ્રય લઇ શોભનાએ પૂછ્યું :
'ચંચળ ! તારો છોકરો તને બહુ પજવે છે કે ?'
'ના રે, બહેન ! જરા માંદો હોય એટલે પાસે બેસવું પડે, નહિ તો ગમે ત્યાં નાખીએ તોય પડી રહે. બોલે જ નહિ ને !' ચંચળે કહ્યું.
બાળકનાં એથીયે વધારે વખાણ કરવાની ચંચળની વૃત્તિ હતી. શોભનાએ પૂછ્યું:
'પછી તારો વર તને મદદ કરતો નથી ?'
'એને કાંઈ છોકરાં રાખતાં આવડે ? બિચારો મજૂરી કરે અને થાક્યોપાક્યો ઘેર આવે ! એનાથી શું થાય ?'
શોભનાને ચંચળના વર પ્રત્યે નવીનતાભર્યો રોષ આવ્યો. શું ચંચળ મજૂરી નહોતી કરતી ? બન્નેના હક્ક શું સમાન નહિ ? બાળકને રાખવામાં પુરુષે પણ સમાન ફાળો કેમ ન આપવો જોઈએ ? નહિ તો બાળકની જવાબદારી એ પુરુષે ઊભી કરી જ શા માટે ?
'ચંચળ ! તારો વર કેવો છે ?' શોભનાએ પૂછ્યું.
'બહુ સારો છે, મારવાઝૂંટવાનું નહિ જેવું, અને...' બોલતાં બોલતાં ચંચળના મુખ ઉપર આવેલી રતાશ શોભનાએ જોઈ નહિ, અને એકાએક તેણે પ્રશ્ર કર્યો:
'એટલે શું એ તને મારે પણ ખરો ?'
'જરા અકળાયો હોય તો મારેય ખરો - કોઈ વાર.'
'વગરવાંકે ?'
'એ કાંઈ ખરી લઢવાડ ઓછી છે ? થોડી વારમાં સમજાવી લેવાય.'