એકે કમર ઝાલી.
બધા મંડ્યા કળા બતાવવા !
થોડી વાર તો મામાને બધું મીઠું-મીઠું લાગ્યું !
પણ પછી તો પગના મસલ જોરથી દબાવા લાગ્યા. ટાચક ફોડનારે ગળું ઝાલીને એવું ફેરવ્યું કે મોં જ પાછળ ફરી ગયું; જીભ લોચા વળવા લાગી.
ચંપી કરનારે પગ ખૂબ જોરથી દબાવવા માંડ્યા, ને ત્યાં ટૂંકામાંથી લાંબા કરનારે પગ ઝાલીને તાણ્યા !
મામો તો લોટની કણકની જેમ ગૂંદાવા લાગ્યો. ગળાનું હાડકું એવી રીતે ખડી ગયું કે અવાજ જ ન નીકળે !
એવી ચંપી થઈ, એવા ટાચકા ફોડ્યા કે મામાના દેહમાંથી પ્રાણ ચાલ્યો ગયો !
ને છેવટે પોતાનું કામ પતાવી કલાકરો બારણે ઊભેલાં મામીને કહેતા ગયા :
'મામાજી નીંદમાં છે. સવારે ઇનામ લેવા આવીશું.'
એ ગયા એ ગયા !
સિદ્ધરાજે સાંજે માતા મીનળદેવીને પૂછ્યું :
'મા ! સગાંવહાલાં પહેલાં કે પ્રજા પહેલી ?'
મીનલદેવી કહે : 'રાજાને પ્રજા પહેલી. રાજાનું સાચું સગુંવહાલું જ રૈયત !'
'તો માતા ! મદનપાલને મરાવનાર હું છું. એ રાવણ હતો, પ્રજાને પીડનારો હતો.'
'મને ખબર જ હતી, બેટા ! તેં લોક્કલ્યાણનું કામ કર્યું છે.' ને આમ કહેતાં માતાએ પુત્રની આંખમાં કાજળ આંજ્યું ને કેશ સૂંઘ્યા.
