‘કયા ગુનામાં એ વળી આવ્યો છે ?’
‘કેમ? પેલા ગુંડાઓને ગયે હજી બહુ વાર થઈ નથી.’
‘એટલે ? તારો મિત્ર સુરેન્દ્ર ગુંડો છે, એમ?’
‘નહિ હોય તો હવે થશે એમ લાગે છે.’
‘શા ઉપરથી ?’
‘જ્યોત્સ્ના ! તને ગુંડાઓનાં તોફાનો થતાં હોય ત્યાં લઈ જનાર શિક્ષક માટે શું કહેવું ?’ મધુકરે કહ્યું. લાગ મળ્યો જાણી માતાએ પણ મધુકરના વાક્યમાં પોતાનો મત ઉમેર્યો :
‘એવી શોબત શા કામની ?’
અને જ્યોત્સાના હસ્તે બેડમિન્ટનના ફૂલને એક જબરજસ્ત ફટકો માર્યો એ ફટકો એવા બળથી વાગ્યો કે મધુકરનું રેકેટ એને રોકવા અશક્ત નીવડ્યું અને ફૂલ અત્યંત જોરદાર પ્રહારની માફક મધુકરના મુખ ઉપર વાગ્યું. રમતનાં ફૂલ પણ કદી ઘા સરખાં વાગે છે. મધુકરની ભમ્મર ઉપર ચોટેલા એ ફૂલે મધુકરના શરીરને અવનવી ગતિ આપી. તેનું રેકેટ પડી ગયું, તેની આંખ સહજ ફૂટતી બચી ગઈ અને મધુકર ભમ્મર ઉપર બંને હાથ દબાવીને ઊભો રહ્યો.
દાવનો એ છેલ્લો ફટકો હતો. એ છેલ્લો ફટકો વિજયી ફટકો હતો.
‘મા, હું જીતી !’ કહી જ્યોત્સ્ના ત્યાંથી દોડી ગઈ.
