સુરેન્દ્ર અને મીનાક્ષી બન્નેએ મળીને ટૂંકી વાત કહી દીધી. મીનાક્ષી બહાર નીકળી ત્યારે ત્રણ જબરજસ્ત ગુંડાઓએ આવી તેને ઘેરી લીધી. તેની બહેનપણીઓએ સહજ બૂમ તો પાડી. પરંતુ ઘોંઘાટમાં અને લોકોની જવરઅવરમાં કાંઈ સમજાયું નહિ. ઘેરી લીધેલી મીનાક્ષીને વીજળીની ઝડપે ગુંડાઓએ ઉપાડી લીધી અને પાસેની જ એક કારમાં બળપૂર્વક બેસાડી દીધી. ગભરાઈ ગયેલી મીનાક્ષીથી એક ઉદ્ગાર પણ કાઢી શકાયો નહિ.
કારની એક બાજુએ સુરેન્દ્ર ઊભો હતો. એણે ગુંડાઓને ટોક્યા :
‘ક્યાં એને ઊંચકી જાઓ છો ?’
’ફાવે ત્યાં !’ કહી એક ગુંડાએ પોતાની આંખ ચમકાવી.
‘લેઈ જાઓ જોઈએ… કેમ લેઈ જવાય છે એ હું જોઉં છું.’ કહી સુરેન્દ્ર ત્યાં જ ઊભો રહ્યો અને કારનું એન્જિન ધબક્યું.
પરંતુ કાર આગળ ચાલે ત્યારે ને ? એક જણે ઊતરી પૈડાં જોયાં. પૈડામાં હવા ન જોઈ એટલે સુરેન્દ્ર હસ્યો. અને હસતો મૂકી બાવરી મીનાક્ષીને ગાડીમાં જ રહેવા દઈ ત્રણ ગુંડા અને ચોથો શૉફર ટોળામાં ભળી અદૃશ્ય થઈ ગયા.
‘ગાડીનાં પૈડાં કેમ ન ચાલ્યાં ?’ એક બહેનપણીએ પૂછ્યું.
‘કદાચ ને સુરેન્દ્રે એ પૈડાંને નિરુપયોગી બનાવ્યાં હોય.’ મીનાક્ષીએ કહ્યું.
અને એ જ વાત સાચી હતી. ચિત્ર અંદર ચાલતું હતું ત્યારે જ સુરન્દ્રે જોયું કે મીનાક્ષીને બતાવતા એક યુવાને ત્રણ માણસોને અંદર બેસાડી પોતે ત્યાંથી રવાનગી લીધી હતી. સુરેન્દ્ર બહાર આવી સગવડબંધ ઊભેલી એક ગાડીને ઓળખી લીધી અને એનો ડ્રાઇવર આમતેમ ફરતો હતો ત્યારે તેણે બે પૈડાંને કોરી કારની ગતિને નિરર્થક બનાવી દીધી હતી.
‘પણ સુરેન્દ્ર ! તને આ બધી ખબર ક્યાંથી પડી ગઈ ?’ એક યુવતીએ પૂછ્યું.
