પણ છે… આ તમને લેવા માટે આવ્યા. એ તમને ઘણી માહિતી આપશે.’
‘તમે હવે ક્યાં જશો ?’
‘હું બે કલાક ખેતી કરું છું.’
‘એમ ? શા માટે ?’
‘ઘઉમાં ગળપણ વધે એવો એક પ્રયોગ અને હાથમાં લીધો છે. પચીસ ટકા સફળતા મળી છે. વર્ષ આખરે પ્રયોગ સંપૂર્ણ સફળ થવો જ જોઈએ.’ કહી અતિથિગૃહનાં પગથિયાં સુધી જઈ વિવેક પુર:સર સામે આવતા સંચાલકને સોંપી મધુકર સરખા મુખવાળો યુવક ફરી મળવાનું વચન આપી ખસી ગયો.
પરંતુ સુરેન્દ્રના આશ્ચર્યનો આજે પાર રહ્યો ન હતો. અતિથિગૃહનું સંચાલન એક યુવતી કરી રહી હતી !
અને એ યુવતીનું મુખ આબેહૂબ શ્રીલતા સરખું જ હતું ! જાણે અમૃતસાગરમાં સ્નાન કરી વધારે રૂપાળી બની શ્રીલેખા સુરેન્દ્ર સામે આવીને ઊભી ન હોય !
‘આપનું નામ… શ્રીલતા… તો નહિ ?’ સુરેન્દ્રે પરિચય બાદ પૂછ્યું.
‘પધારો ! મારા માતૃપૂર્વજોમાં એક શ્રીલતા નામની વડિયાઈ હતી ખરી. આપ કૌટુમ્બિક પ્રજનનશાસ્ત્રના અભ્યાસી છો શું ?’
‘ના જી… પરંતુ એ શાસ્ત્રમાં તમે સાધો છો શું ?’
‘કુટુંબનાં સ્વરૂપ, ગુણ અને વિશિષ્ટ લક્ષણો સચવાઈ રહે અને માનવવિરોધી - પ્રગતિનિરોધી લક્ષણો ઓગળી જાય, એવા પ્રયોગો એ શાસ્ત્રના અભ્યાસમાં સતત ચાલે છે…’
‘મારી મિત્રમંડળીમાં શ્રીલતા નામની એક યુવતી હતી… ઘણી ચબરાક, ઘણી રૂપાળી, ઘણી તેજસ્વી અને ઘણી જ આગ્રહી…’
‘તમે ક્યાંની વાત કરો છો ? એને તો ત્રણ પેઢી થઈ ગઈ… શ્રીલતાની છબી અમે સાચવી રાખી છે… આપની ઉમર જોતાં આપ ત્રણ પેઢી ઉપરના હો એમ લાગતું નથી… મને આપને વિશે સહજ ઈશારો તો થઈ ચૂક્યો છે. આપ જમીને આરામ લો ! પછી હું એક નિષ્ણાત માનસશાસ્ત્રીને બોલાવીશ, જે તમારી સ્મૃતિ તાજી કરવામાં તમને સહાયભૂત થશે.’ કહી સંચાલક યુવતી સુરેન્દ્રને આરામમાં બેસાડી, થોડી વારે તેને માટે જમણ લઈ આવી સામે બેઠી.
જમવાની વસ્તુઓના આકાર ફરી ગયા હતા; એટલું જ નહિ, એ
