પૃષ્ઠ:Sorath Tara Vaheta Pani.pdf/૧૫૭

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

“રહો! ન ચાંપજો!” બીજા સાહેબે એનો હાથ ઝાલ્યો. “પછવાડે એક સ્ત્રી બેઠી છે તે વીંધાઈ જશે.”

“છોડ, છોડ,! એક નાચીઝ ડાકણનું સંમાના! મોતની પળે?” એમ બોલતા બોલતા એ સાહેબે રિવોલ્વરને ફરી વાર તોળી. ફણા તેનો ભડકો થાય તે પૂર્વે જ બીજા જુવાન સાહેબે એના હાથને ઠેલો માર્યો. ગોળી ધુમાડાના ભૂખરાં પિચ્છ ફરકાવતી કોઈ દેવચકલી જેવી આકાશ વીંધીને રમતી ગઈ.

આટલો વખત જવા છતાં સામેથી બહારવટિયાની તાકી રહેલી બંદૂક ના વછૂટી. બહારવટિયો બેઠો હતો તેવો જ સ્થિર કોઈ ધ્યાનધારી જેવો બેસી રહ્યો. ઓરત પણ નજીક પહોંચતાં પૂરેપૂરી પ્રગટ થઈ. દૂરથી ડરામણો દેખાતો ડાકુ ખતમ થયેલો જ માલૂમ પડ્યો. ગોળીઓ વડે વીંધાઈને એનો દેહ નવરાત્રના ગરબા જેવો જાળીદાર બન્યો હતો. છિદ્રોમાંથી રાતાં રુધિરના અજવાળાં નીતરતાં હતાં.

ડુંગરના કાળમીઢ પથ્થરોને ચગદી ચગદી પોતાની બૂટની એડીના ચિત્કાર બોલાવતો મોટો સાહેબ ઠેકીને નીચે છલાંગ્યો, ને એને બૂટનો ધક્કો મારી લખમણનું કલેવર જમીનદોસ્ત કર્યું દાંત ભીંસ્યા. ઓરતે પોતાની રાતી આંખો તાકી, સાહેબે જાણે કે એની દેવપૂજાનો પૂજાપો પીંખી નાખ્યો હતો.

“શું કરો છો તમે? ઇસુને ખાતર અટકો.” નાનેરા સાહેબે મોટાને ત્યાંથી ધકેલવા પ્રયત્ન કર્યો.

ઓરત બહારવટિયાનું રોળાતું માથું સરખું કરવા ચાલી. સાહેબના ઘુરકાટ હજુ શમ્યા નહિ. એ ઓરત સામે ધસ્યો. ઓરતે એક બાજુ ઊભેલી સિપાઈઓની ગિસ્ત સામે દયામણી નજર નોંધી.

“સા’બ બહાદુર!” સિપાઈઓના હવાલદારે સાદ કર્યો.

છંછેડાયેલો ગોરો થંભીને ઘૂરક્યો.

હવાલદારે કહ્યું: ”સાહેબ બહાદુરને હાથ જોડી છીએ લાશને ના અપમાનો!”

નાનેરા સાહેબે – એટલે કે પોલીસ અધિકારીએ – પોતાની ખાખી હેટ ઉતારી હાથમાં લીધી.

“ચૂપ રહો!” ગોરાએ પોતાની માનહાનિ ના સહી.

૧૪૯
સોરઠ તારાં વહેતાં પાણી