પૃષ્ઠ:Sorath Tara Vaheta Pani.pdf/૮૫

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

"હવે જુઓ, બાપુ, આપણે તો એમ જ કહેવાનું કે બેઉ બાઈઓ સામસામા કપાઇ મૂઆ, કેમકે બેઉ વચ્ચે ખાર અને ઇર્ષ્યા હતા."

"બસ, બરાબર છે. એ સલાહ લાખ રૂપિયાની છે. એ સલાહ બદલ તમને, કામદાર, હું રાજવડું ગામ પેઢાનપેઢી માંડી આપું છું."

"એ હવે સવારે વાત." કામદારને ખબર હતી કે અત્યારે બોલનાર પ્રભાતે પાળનાર બે જણા આ એક જ માનવ-શરીરની અંદર નિરાળા છે.

વડલા-મેડી ગામની રાજદેવડીમાં તે વખતે એક ફકીર દાખલ થતો હતો, આટલો બૂઢો સાંઇ દેવડી પરના આરબોએ જિંદગીભર કદી દેખ્યો નહોતો. એ ફકીર લાંબા વાળ રૂપાનાં પતરાં જેવા સફેદ અને ચળકતા હતા. મોં બોખું હતું. હાડકા ખખળેલાં હતાં. ગલોફામાં ખાડા હતા. કમ્મરની કમન વળી ગઈ હતી. હાથમાં લોબાનની ભભક દેતું ધૂપિયું હતું, ને બીજા હાથમાં મોર-પીંછાની સાવરણી હતી.

આરબોની સલામોને 'બાપુ! બાપુ! જીતે રહો!" એવા ગંભીર અને સુકોમલ બોલોથી ઝીલતો સાંઇ, કોઇ જંગમ વડલા જેવો, દેવડી પછી દેવડી વટાવતો અંદર ચાલ્યો ગયો. પાછળ એક ગોલી ચાલી આવતી હતી. દરવાનોએ માન્યું કે સાંઇબાપુને અંદર ભાવરાણી માએ જ તેડાવેલ હશે. દરબારને માથે સરકારી તહોમતનામાની તલવાર કાચા સૂતરની તાંતણે લટકી રહી હોવાથી નવાં ભાવરણી મા અનેક જાતની ખેરાતો, માનતાઓ તેમજ બંદગીઓ-તપસ્યાઓ કર્યા જ કરતાં હતાં.

ભાવરાણી ઝુલેખા વીસેક વર્ષની હોવા છતાં, ને એક ભ્રષ્ટ મનાતી રખાત હોવાં છતાં, દરબારગઢની અંદરના એંશી-એંશી વર્ષના બુઝુર્ગોના મોંથી પણ 'મા' શબ્દે સંબોધાતી.

બુઢો સાંઈ જ્યારે અંદરના ગાળામાં ગયો ત્યારે એણે ત્રણ ડેલીઓ વટાવી હતી. ત્રીજી દેવડીના ઘાવાખાનામાં તો સો વર્ષના જૈફ આરબો ચોકીદાર હતા. તેઓ ઝીણી નજરે જુએ તે પહેલાં તો 'બાપુ! બાપુ! જીતે રહો! નેકી-ઇમાન તુમારા સલામત રહો!' એવા ગંભીર બોલ લલકારતો ફકીર અંદર દાખલ થઇ ગયો.

અંદરનું દૃશ્ય દેખીને ફકીરે તાજુબી અનુભવી. પરસાળ ઉપર થાંભલીને

૭૭
સોરઠ તારાં વહેતાં પાણી