પૃષ્ઠ:Sorath Tara Vaheta Pani.pdf/૯૩

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

"છોકરાં સાંભરશે, ને તારાથી નહિ રે'વાય; તું મને દગો દઇશ."

"જોયું, લખમણભાઇ?" પહેલાએ ત્રીજાને સંબોધીને ફરિયાદ કરી:"તમને- હું વાશિયાંગ ઊઠીને તમને લખમણભાઇને દગો દઇશ? આ શું બોલે છે પુનોભાઇ?"

જવાબમાં એક મીઠા હસવાનો અવાજ ઊઠ્યો. એ હસવામાં, હીરાનું પાણી જેમ અંધારે પણ પરખાય, હસનારનું મોં પરખાતું હતું. એ મોઢું રૂપાળું હોવું જોઇએ.

"હસો કાં, લખમણભાઇ? જુઓ, આ ભેરવ બોલી." વાશિયાંગ નામનો એ કોચવાયેલો જુવાન બોલ્યો. ચીબરીના અવાજમાંથી એણે અપશુકન ઉકેલ્યા.

'હવે ડેલી તો ઉઘડાવો, બાપા?" લખમણભાઇ નામના આદમીએ આનંદ ભરપૂર સ્વરે કહ્યું: "શિયાળ્ય હાડકાને ચાટે તેમ ટાઢ્ય મોઢાં ચાટી રહી છે."

"ઉઘાડો...ઓ..ઓ...ઓ." પુનાભાઇ નામે ઓળખાયેલા ત્રીજા જણે એટલો બોલ બોલવામાં માનવી, શિયાળ અને બિલાડી - એમ ત્રણ પશુઓની બોલીના લહેકા મિલાવ્યા. શિયાળુ રાતના મશ્કરા પવને એ લહેકાને પાછા પોતાની રીતે લાંબા-ટૂંકા કર્યા.

"કોણ છો, ભા?" અંદરથી કોઇક સુંવાળો અવાજ આવ્યો. મશ્કરા પુનિયાએ ઉત્તર વાળ્યોઃ "છઇયેં તો ચોર. શાહુકાર તો ત્યાં અમારે ગામ રીયાઃ અખંડ નીંદરું કરે છે રોગા!'

"ઠેકડી કરો છો દેવસ્થાનની?" અંદરથી તપેલો અવાજ આવ્યો.

"આ શું? બાવે રામકી ગોતી?" અતિ ધીરે સ્વરે પુનો વાશિયાંગને પૂછવા લાગ્યો.

"બસ, બસ." લખમણભાઇ નામના માણસનો ગંભીર અવાજ ઊઠ્યો, એણે જવાબ દીધો:

"બાઇ, બોન, આંહીં જાણે કે વાય છે કાળી ટાઢ. ઓઢવા ધાબળોય નથી, એટલે હાંસી કરતા કરતા ટાઢને થાપ દેતા રાતભર હાલ્યા આવીએ છીએ. ભલી થઇને ઉઘાડ તો દેવસ્થાનું છે. આશરો છે. નહિ તો તાપણું કરીને બહાર પડ્યા છીએ."

"હા, તો પછે બેક લાકડાં બહાર ફગાવજે, બાઇ!" પુનોભાઇ ન રહી શક્યો : "આમેય બાવા તો બન્યા જ છઇયેં ને, એટલે ધૂણી ધખાવશું."

૮૫
સોરઠ તારાં વહેતાં પાણી