પૃષ્ઠ:Sorath Tara Vaheta Pani.pdf/૯૬

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

"સરકારે એના ઉપર તવાઇ કરી છે."

"ક્યારે ગયા?"

"કાલે સાંજે."

"તમે આંહીં એકલાં?"

"હું દુનિયામાં એકલી જ છું."

"આંહીં કેમ રહ્યાં?"

"બહારવટિયાને મળવા."

"તમારો સાદ મને જાણીતો લાગે છે."

"તમારોય મને કોઇ જૂના ભણકારા જગાવે છે. મને તો તમે જોઇ પણ હશે."

"ના, નથી લાગ્તું."

"દેવકીગામના છો ને?"

"હા; તમને ક્યાંથી ખબર?"

"લખમણભાઇ પટગર તો નહિ?"

"હશે." પુરુષ ચમકતો હતો. તેને આ કોઇક બાતમીદાર બાઇ લાગી. "ધીમે બોલો, બેન!"

"તમે ભગત થઇને - ગાયોના ટેલવા થઇને - થાણદાર ગૂડ્યો?"

"પણ, બાઇ આ તો કાઠી ભગત કેવા'ય." પુના નામના બાંઠિયા સાથીએ બજરંગ-સ્તોત્ર ગાતાં-ગાતાં વચ્ચે આટલો વિસામો લીધો, ને પાછું એનું સ્તોત્ર આગળ ચાલ્યું.

"બાપને પણ ન મૂક્યો? ગોત્રહત્યા કરી!" બાઇએ બધી જ વાતનું જ્ઞાન બતાવ્યું.

પુરુષના મોંમાંથી ફક્ત આટલો જ ઉચ્ચાર નીકળ્યોઃ "છઠ્ઠીના લેખ, બોન! તમે અહીં ડરતાં નથી?"

"શાનાથી ડરું?"

"આ થાનક અને આ રાત - એકલાને માટે અતિ ભેંકાર છે."

"તો હું એથીય વધુ ભેંકાર ક્યાં નથી? મને જોઇને તો નિર્જનતાય ફાટી પડે."

૮૮
સોરઠ તારાં વહેતાં પાણી