આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
ગીગો મહીયો
૨૧
પણ ગીગાની કણેરીને સીમાડે ય ન છબે ભાઈ ! અને ગીગો તો ગરનો સાવઝ કહેવાણો : સાંભળો સાંભળો એની ખ્યાતિયું:
બાબીથી બીનો નહિ, ખત્રીવઢ ખાગે
ભૂપ મોટા ભાગે, ગરનો સાવઝ ગીગડો.
- [ગિરનો સિંહ એ ગીગેા જુનાગઢના બાબી રાજાથી ન બ્હીનો. અને એણે તલવારથી ક્ષત્રીવટ ખેલી. મોટા રાજા પણ એનાથી ભાગતા હતા.]
અને ભાઈ !
પટેલીઆ પ્રગણા તણા, જૂને રાવું જાય,
ડણકે ડુંગર માંય, ગાળે સાવઝ ગીગડો.
- [પરગણાના પટેલો ગીગાના ત્રાસ સામે દાદ કરવાં જુનાગઢ જાય છે. અને ગિરનો સિંહ ગીગો તો ડુંગરાંમાં ગર્જના કર્યા જ કરે છે.]
ઉનેથી જુના લગે નારી ન ભરે નીર,
નત્યની રીડોરીડ, ગરનો સાવઝ ગીગલો.
- [ઉના ગામથી માંડીને જુનાગઢ સુધી સ્ત્રીઓ પાણી નથી ભરી શકતી, રોજેરોજ બૂમો પડે છે. એવી હાક ગિરના સિંહ: ગીગાની બોલી ગઈ.]
ને વળી ભાઈ ! કેવો નામી મરદ ગીગો !
કેસર જ્યું લેવા કરછ, લાંબી સાંધછ લા,
માંડછ પગ મૈયા, ગઢે ને કોટે ગીગડા !
- [હે ગીગા ! તું કેસરીની માફક લાંબી ડણક દે છે, અને ગઢે ને કાટે: તારા થાપા મારે છે,]
અરે ! શી એની શિરજોરી !
ટીંબી જેવડું ગામડું, સૂંથી ફાટ્યો મીંયા
સિંહ વછૂટ્યો સામટો, ગરૂ મળી ગ્યો ગીગલો !