al હુએ સરખા ઇવનમાં તાપુ, વૈકુની રિદ્ધિ અને આપુ; સાળ સહસ્ત્ર માથે રૂકમણી, સેવા કરે સુદામા તણી. દારીકા આવવા છા કરી, વળ મુકી શ્રીનાથે હરી; ત્યારે કમાયે સાચે! હાથ, અમે અપરાધ શશ કીધો નાથ. સામુ જોઇ રહ્યાં દપતી, સાળ સહઅમાં પ્રીતી નથી; સકળ નારીને કા કરી, તાંદુલ વંચી આપ્યા હરી. તેમાં સૂર્ય ગાદ અપાર, સ્ત્રી આગળ રાખ્યા મિત્રને ભાર; હાસ્ય વીનાદ કરતાં નહિ. શર્વરી, થયે! પ્રાત સુદામે જામ્યા હી. મને વીદા કરી જગન, હરિ કહે પધારીયે સ્વામીન; વળી કૃપા કરો કેઇ સમે, ાલે હાથે નર હરે નમે. પ્રભુ પાલગી વાળવા જાય, કડી એક ન મુકી કરમાંય; સભ્ય ભાષા કહે શુગે જાંયુવતી, કૃપણ કેમ થ્યા કમળાપતિ, બ્રાહ્મણ ળિમિત્ર તા તણો, દરિદ્ર દુઃખ પિલા ઘણા; તન વાપે નિર્મુખ કરી, રૂકમણુી કહે શુ સનને સુંદરી. ખેડાધે વળગ્યા વિશ્વાધાર, સુદામે હતાં કર્યો વિચાર; એન વેબવ આગળ વળીયા ઇંક, પણ મને ન આપી કાડી એક. સ્ત્રીની ચેારી મનમાં ધરી. પણ કાંઇક ગુપ્ત મને આપશે હરી; મુખ્ય માર્ગે હાવા ગયા, પછી સામેછ ઉભા રહ્યા. વાલજી હવે પાા , તવ ભેટીને રૈયા શામળે; વહ્યા કૃષ્ન કરી મેળે કરી, પણ્ કરતાં કાંઇ મુકયુ નહીં. રૂવિ સુદામે મુખ્ય વિશ્વાસ, સાચા બ્રાહ્મણ થઇ ને નિરાશ; ધિ પામ્યા. મનમાં સતાપ, નીદા કરવા લાગ્યું આપ. હુ માગવા આવો મિત્ર ને, તેપે ડ્યુરી નાબુ મને; સ્ત્રી-છત નર તે શબ સાન, રડાયે ઉપનયુ અપમાન કાંતરા જો મા ન પાનમાં કે અન્ય કંદમુળ કરે ભૂખે મરે બાળક નાનાં, ખવરાતિય કાં પવન પ્રાશને ભાગે પેટ, નીચ પુરૂષની ફરીએ વેઠ; કાય કે તેના વિક્રમ કરી, અથવા પરઘેર પાણી ભરી. અથવા વિષ પીને પાયે, પશુ ભિત્ર ફતે કર નવ ઓડિયે;
