કહીં લાખો નિરાશામાં, અમર આશા છુપાઈ છે;
ખફા ખંજર સનમનામાં, રહમ ઊંડી લપાઈ છે—
જુદાઈ ઝીંદગીભરની, કરી રોરો બધી કાઢી;
રહી ગઈ વસ્લની આશા, અગર ગરદન કપાઈ છે—
ઘડી ના વસ્લની આવી, સનમ પણ છેતરી ચાલી;
હજારો રાત વાતમાં, ગમાવી એ કમાઈ છે—
ઝખમ દુનિયાં ઝબાનોના, મુસીબત ખોફનાં ખંજર;
કતલમાં એ કદમબોશી, ઉપર કયામત ખુદાઈ છે—
શમાપર જાય પરવાના, મરે શીરીં ઉપર ફરહાદ;
અગમ ગમની ખરાબીમાં, મઝેદારી લુટાઈ છે—
ફના કરવું ફના થાવું, ફનામાં શહ સમાઈ છે;
મરીને જીવવાને મંત્ર, દિલબરની દુહાઈ છે—
ઝહરનું નામ લે શેાધી, તુરત પીલે ખુશીથી તું;
સનમના હાથની છેલી, હકીકતની રફાઈ છે—
સદા દિલના તડપવામાં, સનમની રાહ રોશન છે;
તડપતે તૂટતાં અંદર, ખડી માશૂક સાંઈ છે—
ચમનમાં આવીને ઉભો, ગુલોપર આફરીં થઇ તું;
ગુલોના ખારથી બચતાં, બદન ગુલને નવાઈ છે—
હજારો ઓલીયા મુરશિદ, ગયા માશૂકમાં ડૂલી;
ન ડૂલ્યા તે મુવા એવી, કલામો સખ્ત ગાઈ છે—
