જ ગયા એવી તેની ખાતરી થઈ. અને એ ખાતરી અનુસાર તેના હાથમાં પૈસા આવ્યા પણ ખરા.
શેઠસાહેબે જે સૂચના આપી હતી તે સૂચનાનો અમલ કરવા માટે તેણે હવે મિલના મેનેજર તરફ જવાનું હતું. ઠંડીનો-કડકડતી ઠંડીનો સમય હતો. તેને એ પૈસા લઈ મેનેજરને ઘેર જવું પડ્યું. મેનેજરનો પત્તો ન લાગ્યો; તેઓ ક્લબમાં ગયા હતા અને પાછા ક્યારે આવવાના હતા, તેની કોઈને ખબર ન હતી. ક્લબમાં જનાર ઘેર પાછો ક્યારે આવશે તેની ભાગ્યે જ કોઈને ખબર રહે છે. પાસે રૂપિયા રાખીને રાત્રે આમતેમ ફર્યા કરવું અગર અનિશ્ચિતપણે મેનેજરને ઘેર બેસી રહેવું કિશોરને ઠીક લાગ્યું નહિ. રકમ લઈ એ ઘેર આવ્યો ત્યારે ઘર પાસે જ રાત્રિના સાડાનવની ટકોરો થયો. સરલા કિશોરની રાહ જોતી બારણામાં ઊભી રહી હતી. એની આંખ રાતી રાતી દેખાતી હતી. અશ્રુ ભરાઈ આવતાં તે ઘડી ઘડી સાડીના છેડા વડે અશ્રુ લૂછતી હતી. પાસેની દર્શનની ઓરડીમાંથી બાળકોના હસવાનો અવાજ આવતો હતો અને સિતાર ઝણઝણતો હતો, પરંતુ સરલાને તેનો ખ્યાલ હોય એમ લાગ્યું નહિ. એકાએક આછા પ્રકાશમાં કિશોરનો પડછાયો દેખાયો... કિશોરના બૂટનો ખટકો સંભળાયો. એ ઓળખીને સરલા આનંદનો અતિરેક અનુભવી રહી. કિશોર પાસે આવ્યો ત્યાં સુધી સરલા દ્વારમાં ઊભી રહી હતી. કિશોરને જોતાં જ સરલાથી કહેવાઈ ગયું :
‘હાય બાપ ! તમે આવ્યા ? મારો તો જીવ ઊડી ગયો !” એટલું કહેતાં તો સરલાએ કિશોરનો હાથ પકડી લીધો. હાથ પકડતાં જ તેને લાગ્યું કે એક મોટું પડીકું કિશોરે જોરથી પકડી રાખ્યું છે. એટલે વળી સરલાએ પૂછ્યું :
'શું છે હાથમાં ?'
'પૈસા ! પણ તે મારા નહિ અને તારા પણ નહિ!' કિશોરે કહ્યું.
‘મારે તો તમે આવ્યા એટલે બસ છે... નથી જોઈતા મારે કોઈનાય પૈસા... તમારાયે નહિ ' સરલા બોલતી બોલતી કિશોરની સાથે ઘરમાં આવી અને કિશોરે એકાએક પૂછ્યું :
'સાચું કહે છે તું ?'
'સાચું ? કઈ વાત પૂછો છો ?' સરલાએ પોતે કહેલા શબ્દો ભૂલી જઈ સામો પ્રશ્ન કર્યો. પતિને નિહાળીને ખરેખર તે આસપાસનું ભાન ભૂલી ગઈ હતી.
'પૈસા વગરનો હું બસ થાઉ ખરો ?' કિશોરે સરલાને કાપી નાખતો
