બહારના ખંડમાં પિતા-પુત્ર વચ્ચે કોઈ અસાધારણ વસ્તુ બને છે એમ અંદરની ઓરડીમાં કામ કરતી સરલાને લાગ્યું - સરલાને એકલીને નહિ, તારાને અને શોભાને પણ એમ લાગ્યું. ત્રણે સ્ત્રીદેહ ઓરડીમાંથી બહાર આવ્યા અને પિતા-પુત્રને એકબીજાની સામે વિલક્ષણ ઢબે નિહાળતા જોયા. ગભરાયેલો અમર માતાને જોતાં એકાએક રડી પડ્યો અને રડતે રડતે દોડીને માતાને બાઝી પડ્યો.
'શું થયું?' સરલાએ પ્રશ્ન કર્યો પુત્રને અને પતિને. રડતા પુત્રે રુદન સિવાય બીજો કશો જ જવાબ આપ્યો નહિ અને વિકળ બનેલા પતિએ ત્રણે સ્ત્રીદેહ જાણે દુશ્મનદેહ હોય એવો દ્રષ્ટિપાતમાં જવાબ આપ્યો - વગર બોલ્યે. સરલાએ ફરી પૂછ્યું :
'શાની ધમાલ હતી ? અમરે કંઈક તોફાન કર્યું શું ?'
કિશોર તાકીને સરલા સામે જોઈ રહ્યો અને પછી જરા રહી તેણે સરલાને કહ્યું :
‘આપણે પુત્ર માગીએ, સરલા ! તે સ્વર્ગે જવા માટે નહિ?'
'હા. પણ એનું અત્યારે શું છે ? હમણાં એ વાત ક્યાંથી સાંભરી ?' સરલાએ પૂછ્યું.
‘તારા અને મારા પુત્રે મને સ્વર્ગે મોકલવાનો માર્ગ અત્યારે કરી આપ્યો છે.' હાજર રહેલા સર્વને કાપી નાખતી કટાક્ષભરી વાણી અત્યારે કિશોર બોલતો હતો.
'આજે કેમ આમ મન અસ્વસ્થ છે ? ત્રણચાર વર્ષના બાળકને માટે શાથી આમ બોલવું પડે છે ?' સરલાએ જરા હિંમત આણી પુત્રનો પક્ષ કર્યો.
'એ ત્રણચાર વર્ષના બાળકે આજ મને ત્રણ પેઢીની ડૂબકી ખવરાવી છે.' કિશોરે કહ્યું.
'એવું શું કર્યું એ બિચારાએ ?' તારાએ કહ્યું. ભાઈના વર્તનમાં બહેનને પણ કંઈ આજ વાંધો લેવા જેવી નવીનતા દેખાઈ.
'કહું એણે શું કર્યું તે ?.. જુઓ, આ પારકી નોટો એ ત્રણ વર્ષના
