યુવકે કહ્યું.
'હું નથી સમજતી. એમ ન માનશો. હું તો અંતે તમને ભાડે જમાડું છું. હું મા કે બહેન હોઉં તો એમ પૈસા લઈને જમાડું ?' એટલું કહેતાં કહેતાં સરલાનું મુખ ઝાંખું પડી ગયું અને તેની આંખમાં પાણી ભરાઈ આવ્યું.
‘સરલાબહેન ! એ વિચાર લાવશો જ નહિ. મારું ચાલે તો આખા શહેરનાં રસોડાં તમારી દેખરેખ નીચે મૂકી દઉં ! પછી તમે સાચેસાચાં મા બની જાઓ.’ એક યુવકે કહ્યું.
'સાચું કહું સરલાબહેન ? સગી માં પણ આખો પગાર આપતાં છતાં આવો સંતોષ ભાગ્યે જ આપે. બીજા. યુવકે કહ્યું.
સરલાએ કશો જવાબ આપ્યો નહિ અને ચારે યુવકોને સારી રીતે જમાડ્યા.
ચાલીમાં હતું તે કેલેંન્ડર આ સ્થળે આવ્યું હતું. અને સરલાની નજર સામે અપશુકનિયાળ પગારદિન પડી ચૂક્યો હતો. વધેલી રસોઈ મૂકવા.સરલા બીજા ખંડમાં ચાલી ગઈ અને નાનકડી. શોભાએ આવી ચારે જણની સામે સોપારી મૂકી દીધી. ચારે જણે સોપારી લેતાં લેતાં પચાસ પચાસ રૂપિયાની નોટ શોભાના હાથમાં મૂકી દીધી. શોભા લેતાં લેતાં ખમચાઈ એટલે એક યુવકે કહ્યું:
'શોભાબહેન ! ખમચાવાની જરૂર નથી. અમે તો ઠર્યા પ્રમાણે આપીએ છીએ.
'પણ... માને પૂછ્યા વગર કેમ લઉં ?' શોભાએ નોટ હાથમાં રાખી સામો પ્રશ્ન કર્યો.
'એમાં માને પૂછવાની જરૂર જ નથી. માના હાથમાં ન મૂકીએ એ જ સારું છે.' કહી સોપારી ખાતાં ચારે જણ ઘરની બહાર ચાલ્યા ગયા. સ્વચ્છ અને પૌષ્ટિક ખોરાક જમ્યાનો આનંદ એ ચાર જણના મુખ ઉપર તરવરી રહ્યો હતો. માનવીએ સારા જમણને કદી તિરસ્કારવું નહિ.
એટલામાં સરલા ખંડમાં આવી પહોંચી. શોભાએ જરા રાજી થઈને મા સામે નોટો ધરી કહ્યું:
‘મા ! આ તો લગભગ બાપુજી લાવતા એટલા પૈસા આવી ગયા !'
‘સરલાએ એ રકમ જોયા વગર જ નિઃશ્વાસ નાખીને જવાબ આપ્યોઃ
'મૂકી રાખ, બહેન !'
'પેલી જૂની બેન્કમાં જ મૂકું ને, મા?... મેં પણ એમાં રોજ પેપર વેચતાં મળેલા પૈસા, નાખવા માંડયા છે.' કહીને શોભાએ જૂની કૅશબૉક્સમાં નોટો