૨૮ ઉષાકાત. કઢકા, ચટણી, રાયતું, મીઠું મુકાયું હતું; ત્યાં રસેઇએ કઢેલું દુધ, પુરી, ભઠ્યા, ખરી મુકી ગયા. ખાવાનું શરૂ થાય એટલી જ વાર હતી ત્યાં રમેન્દ્ર એટલી ઉઠયા: “ ઉષાકાન્ત ! હવે ખવડાવે.” “ લાડેા લાડી જમેરે સાર—” સરાજ:-- ઉપર રમેન્દ્રભાઈ ટળવળેરે~~y કાન્તિ:— એણે લીધા છે ભીલાડાના વેશ—” અને હસાહસ ચાલી; એકલે છુહ્નર અને શાન્તનું આ હુમજ્યા નાં શ્રીમતે ગુહ્નરને હેમાવવા યત્ન કર્યાં. રમેન્દ્ર:- કુનર ! હમે શું કામ ન પરણ્યા? હમે ને શાન્તનુ એ એકલા પડી છે.” પિનાકી:Modern Bhatt (ચર્ચા)“શું શાન્તનુને અત્યારથી પરણાવવા વિચાર?’’ મંજી:—“ પરણાવીયે તે શું ખેદું ?” સરાજ:~ ુમારે મદગાર આવશે.’ લુહ્નર:—“ હમે બધા વહુ ઘેલા છે; હમારી વહુઓને કાક દિવસ પણ-સુવાવડ સુવા જાય ત્યારેપણ વિયેાગ થાય. મ્હારે તે એમ નથી. તે તે મ્હારા કહ્યામાં જ રહે છે તે મ્હને નિરંતર આનન્દ આપે છે.” ઉષાકાન્ત:—“ નામ તે કહે.” • વુઘ્નર:—“ નામ કહું તો પાછા હમે જોવા માગે.”
