લખાણ પર જાઓ

પૃષ્ઠ:Vela Vela ni Chhanyadi.pdf/૧૭૯

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

ભરી દઈશ.’ અને પછી વધારે સ્પષ્ટતા ખાતર ઉમેર્યું: ‘તારા જેઠ આજે વાઘણિયે જાય છે… સમજી ?’

ઓતમચંદ વિશેનો ઉલ્લેખ સાંભળીને આજે પહેલી જ વાર ચંપાનું મોઢું પડી ગયું. ‘તારા જેઠ’ શબ્દોએ આ યુવતીના સંતપ્ત હૃદયમાં વધારે વેદના જગાડી. આગલી રાતે જ ઘરમાં લાંબી લાંબી વિચારણાઓને અંતે લેવાઈ ગયેલો નિર્ણય યાદ આવતાં ચંપા પોતાના મનમાં ને મનમાં પ્રશ્ન પૂછી રહી:

‘હવે એ મારા જેઠ ગણાય ખરા ?’

લોકવહેવારે તો હવે ચંપાને આ અતિથિ સાથે કશી સગાઈ નહોતી. પણ પ્રેમસગાઈ એમ સહેલાઈથી થોડી તૂટી શકે એમ હતી ? આગલી રાતે એભલે ગાડાનો બંદોબસ્ત કરેલો એ વાત ચકોર ચંપાની જાણ બહા૨ ૨હી શકી નહોતી. તેથી જ તો, એ પ્રેમસગાઈથી પ્રેરાઈને, વડીલની વિદાય પ્રસંગે એ અમસ્તું દૂધ લેવાનું બહાનું કાઢીને વહેલી વહેલી અહીં આવી પહોંચી હતી ને !

‘શું વિચારમાં પડી ગઈ, ગગી ?’ હીરબાઈએ લાડપૂર્વક પૂછ્યું.

‘કાંઈ નહીં, કાંઈ નહીં' કહીને ચંપાએ આદત મુજબ વાત રોળીટોળી નાખી.

‘મારાથી કાંઈક છાનું રાખ છ એમ લાગે છે,’ હીરબાઈ સમજી ગયાં.

‘ના, ના, કાકી, તમારાથી મેં કાંઈ છાનું રાખ્યું છે ?’

ચંપા બોલતી હતી ત્યાં ઓતમચંદ બહાર ઓસરીમાં આવી પહોંચ્યો તેથી એ શરમાળ યુવતી માથા ૫૨થી સાડલાનો છેડો કપાળ પર ઓરો ખેંચીને બાજુમાં ખસી ગઈ.

એ મૂંગા અભિનય ૫રાથી તો ઓતમચંદ ઘણું ઘણું સમજી ગયો.

શેરીમાં ગાડું આવી પહોંચ્યાનો ખડખડાટ થયો ને સાદ પણ સંભળાયો:

‘એભલભાઈ, હાલો ઝટ !’

૧૭૮
વેળા વેળાની છાંયડી