‘શું હુકમ છે મનસુખભાઈ ! ફરમાવો !’
‘તમારા જેવા હાકેમને હું તે શું હુકમ ફરમાવવાનો હતો !’
‘તોપણ મારા જેવું કાંઈ કામકાજ ?’
‘કામકાજ ખાસ તો કાંઈ નહીં, પણ…’
‘ખાસ ન હોય એવી કંઈ કામસેવા ?’
‘કામસેવામાં બીજું તો કઈ નહીં, પણ… પણ…’
‘બોલો બોલો !’
‘આ ઓલી ફેરે હું સ્ટેશને ઊતર્યો. ને સામાન ઉપાડવા તમે ઉપડામણિયો કરી દીધો’તો ને—’
‘હા, હા. તે માણસ કંઈ ચોરીચપાટી કરીને ભાગી ગયો કે શું ?’
‘ના રે ના. ચોરીચપાટી તો બિચારો શું કરે ? ઊલટાનું એણે સામેથી—’
‘શું ? શું ? મજૂરીના વધુ પડતા પૈસા માગ્યા કે શું ?’ કીલાએ પૂછ્યું, ‘કે પછી કાંઈ અટકચાળો કર્યો ?’
‘ના રે ના. બિચારો બહુ ભલો માણસ હતો,’ મનસુખભાઈએ ગળું ખૂંખારીને કહ્યું: ‘વાત જાણે એમ થઈ કે મજુરી ચૂકવીને મેં પાકિટ ખિસ્સામાં મૂક્યું ને ઘરમાં ગયો. પણ પાકીટ ખિસ્સામાં ઉતરવાને બદલે સોંસરું નીચે પડી ગયું.’
‘અરેરે ! પછી ! ઓલ્યો માણસ ઉપાડીને હાલતો થઈ ગયો કે શું ?’
‘એણે ઉપાડી તો લીધું પણ તરત ડેલીની સાંકળ ખખડાવી મને બોલાવ્યો ને આખુંય પાકીટ અકબંધ સોંપી દીધું—’
‘હા… …પછી ?’
‘પછી શું ? પછી હું તો ઘરમાં ગયો ને સહુને વાત કરી. મારી ભાણી ચંપાએ મને બહુ ઠપકો આપ્યો.’
‘કેમ ભલા ?’
‘કોણ જાણે ભાઈ ! પણ મને મહેણાં મારવા માંડી કે આખું પાકીટ
