લખાણ પર જાઓ

પૃષ્ઠ:Vela Vela ni Chhanyadi.pdf/૨૮૨

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

‘ઓહોહો ! મનસુખભાઈ ? કિયે ગામ ?’ કીલાએ પૂછ્યું.

‘મેંગણી.’

‘ઓચિંતા જ કાંઈ ?’

‘આ ચંપાને મૂકવા જાઉં છું—’

‘બસ ? આટલા દીમાં પાછાં ? હજી તો હમણાં જ મેંગણીથી આવ્યાં’તાં…’

‘હું તો હજીયે કહું છું કે આવી છો તો મહિનો-બે મહિના રોકાઈ જા, પણ એણે તો મેંગણીનું વેન લીધું છે—’ મનસુખભાઈ બોલ્યા.

ધીરજે એમાં સૂર પુરાવ્યો: ‘ચંપાબેનને અમારે ઘરે સોરવતું નથી—’

‘રાજકોટ જેવા શહેરમાં સોરવતું નથી !’ કીલાએ કૃત્રિમ આશ્ચર્ય વ્યક્ત કર્યું. અને મનસુખભાઈને ઉદ્દેશીને ઉમેર્યું: ‘સારું થયું કે તમારો ભેટો થઈ ગયો… સાંજે હું તમારે ઘરે આવવાનો હતો… મારે ધરમનો ધક્કો જ થાત ને ?’

‘કેમ ભલા ? કાંઈ કામ–’

‘કામ તો તમે સોંપેલું એ જ. બીજું શું ?’

‘ઓલ્યા મજૂરનો પત્તો લાગ્યો ?’

મનસુખભાઈ અધીરપથી પૂછી રહ્યા.

‘પત્તો તો લાગ્યો. માંડ માંડ કરીને—’

‘ક્યાં ? કેવી રીતે ?’

‘આજ સવારના મેલમાં જાતો’તો—’

‘કેની કોર ?’

‘મુંબઈ જ જાતો હશે – ફર્સ્ટ ક્લાસના ડબ્બામાં બેઠો’તો, એટલે મામૂલી પરિયાણ તો હોય જ નહીં ને ?’

‘ફર્સ્ટ ક્લાસમાં બેઠો’તો ?’ મનસુખભાઈ હેબતાઈ ગયા.

‘ફર્સ્ટથી ઊંચો ક્લાસ તો ઊંચો ક્લાસ તો કોઈ છે નહીં, પછી તો ફર્સ્ટમાં જ

કામદાર કા લડકા
૨૮૧