‘કેમ કરતાં—’
‘કાળાધોળાં કરવામાં—’
‘પણ મોલિમનથી સારી કમાણી કરીને આવ્યા’તા ને—’
‘એ મોલમિનની જ મોંકાણ ઊભી થઈ ને!’ મુનીમે સમજાવ્યું ‘સંધુંય કબાડું છતું થઈ ગયું—’
‘કબાડું?’ ઓતમચંદે આઘાત અનુભવ્યો, ‘દકુભાઈએ કબાડું કર્યું’તુ?’
‘કબાડું નહીં તો શું પરસેવો પાડીને આટલું કમાણા’તા. શેઠિયાઓના ઘરમાં ઘામો દઈને—’
‘ધામો દઈને? શું વાત કરો છો?’ ઓતમચંદે ઠાવકે મોઢે વાત આગળ ચલાવી. પણ મનમાં તો એને યાદ આવી જ ગયું કે મારી પેઢીમાંથી પણ તમે બેય કાબાઓ ઘામો દઈને જ નીકળેલા અને હવે, કૂંડું કથરોટને હસે એ ઢબે એક કાબો બીજા કાબાની કૂથલી કરવા બેઠો છે.
‘પણ પાપના ઘડાને ફૂટતાં કેટલી વાર!’ નિંદારસનો રેલો આગળ ચલાવતાં મુનીમ બોલ્યા, સંધુંય ભોપાળું છતું થઈ ગયું. મોલમિનવાળાએ મુંબઈની છૂપી પોલીસની મદદ લીધી—’
‘છૂપી પોલીસ? ઓતમચંદે અધ્ધર શ્વાસે પૂછ્યું, ‘મુંબઈની છૂપી પોલીસ?’
‘આકરા રોગનો ઉપાય પણ આકરો જ કરવો પડે ને!’ મુનિમે વિગત સમજાવી. ‘પોલીસે પગેરું કાઢ્યું ઠેઠ ઈશ્વરિયાના પાદરમાંથી ને બેસાડી દીધી જપ્તી દકુભાઈની ડેલી ઉપર—’
આ સમાચાર ઓતમચંદ માટે સાવ અણધાર્યા હતા. તેથી સહાનુભૂતિથી પૂછતો રહ્યો: ‘પછી? પછી શું થયું?’
‘પછી તો દકુભાઈને પહેરાવી દીધી બંગડિયું. સોનાની નહીં લોઢાની!—’
