પણ મુંબઈના પાદરમાં મેલાત ઊભી કરી દે!’
‘ના ભાઈ, આપણે તો ભલું આપણું વાઘણિયું, ને ભલી આપણી નિંજરી—’
‘પણ આવડી મોટી પેઢીના ભાગીદાર ૫રભુલાલ શેઠનો મોભો શું?’
કીલાનો કટાક્ષ સાંભળીને નરોત્તમ હસી પડ્યો, પણ તરત એણે ગંભી૨ ભાવે કહ્યું: ‘કીલાભાઈ, મોટાં માણસની મેડી જોઈને આપણાં ગરીબનાં ઝૂંપડાં પાડી ન નખાય. પણ મેં મોટા ભાઈને લખ્યું’તું કે આપણું જૂનું ઘર ઓછેઅધકે પાછું જડે એમ હોય તો લઈ લેજો, આજના કાગળમાં સમાચાર છે, કે આપણી જૂની મેડીનો ને ભેગાભેગો ઘોડાગાડીનો પણ સોદો પતી ગયો છે…’
‘સરસ!’ કીલાએ ઉદ્ગાર કાઢ્યો.
‘આવતે અઠવાડિયે ભેળસીના ટકા ભરાઈ જાશે, એટલે ઘરનો કબજો જડી જાશે—’
‘શાબાશ!’
‘ને કબજો જડશે કે તરત જ રહેવા જશે—’
‘કમાલ! કમાલ!’ કીલો પોકારી ઊઠ્યો.
‘વધારે કમાલ તો ઘોડાગાડીની થઈ, કીલાભાઈ!’ નરોત્તમે હરખભેર સમાચાર આપ્યા. ‘બટુકને જે ઘોડાગાડી બહુ વહાલી હતી એ જ ગાડી ને એ જ ગાડીવાન વશરામ પાછા આપણે ઘેર આવી ગયા. પરમ દિવસે મોટા ભાઈ ઘરની ઘોડાગાડીમાં બેસીને મેંગણીના ઠાકોરને મળી આવ્યા—’
‘ગાડી આવી ગઈ, તો હવે ભેગાભેગી લાડી પણ આવી જશે—’ કીલાએ મર્મવાક્ય ઉચ્ચાર્યું.
નરોત્તમ મૂંગો મૂંગો પૃચ્છક નજરે તાકી રહ્યો એટલે કીલાએ ઉમેર્યું: ‘પરમ દિવસે મનસુખભાઈ પાછા કોઠીમાં આવ્યા હતા. અખાત્રીજે એની નાની ભાણેજનાં લગન છે—’
