લખાણ પર જાઓ

પૃષ્ઠ:Vela Vela ni Chhanyadi.pdf/૪૦૮

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.

‘કોણે મેલ્યું’તું?’

‘કોઈએ નહોતું મેલ્યું—’

‘તો પછી આવડી મોટી કોથળી ખાણિયામાં આવી પડી ક્યાંથી!’

‘એની મેળે જ પડી’તી.... પડી ગઈ’તી—'

‘ગાડાનાં પૈડાં જેવા ગોળ ગોળ રૂપિયા કાંઈ જાણ બહાર થોડા પડી જાતા હશે?—’

‘તમે નહીં માનો, બહેન, પણ સાચું કહું છું—અમારી જાણ બહાર જ કોથળી આખી ખાણિયામાં સરકી ગઈ’તી—’

‘ક્યારે? ક્યારે?’

‘એ તો યાદ આવે છે ને હવે જ સંધુંય સમજાય છે...’ સમ૨થે ખુલાસો કર્યો, બાલુનું વેશવાળ કર્યું તે દિવસે અમે—’

‘હા, તે દિવસે તો બટુકના બાપુ પણ અહીં આવ્યા’તા ને—’

‘હા તે દિવસે જ, ખાણિયામાંથી તેલ ભરવા આ ઢાકણું ઉઘાડ્યું’તું, ને રસોઈની ઉતાવળમાં હું ઢાંકણું પાછું ઢાંક્યા વિના જ રાંધણિયામાં વહી ગઈ’તી—’

‘હા... હા... ...પછી?’

‘બજારમાંથી તેલનો બીજે ડબો મંગાવ્યો’તો, એ રેડીને પછી ઢાંકણું ભીડી દઈશ, એમ કરીને હું રાંધણિયામાં ભજિયાં તળતી’તી—’

‘હા, પછી?’

‘ઓસરીમાં મારા નણદોઈ એકલા જ બેઠા’તા... બીજું કોઈ નહોતું—’

‘ઓરડામાં કે ઓસરીમાં?’

‘તમારા ભાઈએ એને ઓસરીમાં જ બેસાડી રાખ્યા’તા... ઓરડામાં કાંઈક ખાનગી વાતચીત થાતી’તી, ને એટલે—’

‘સમજી! સમજી! પછી શું થયું?’ લાડકોરની ઉત્કંઠા વધી ગઈ.

‘ઓસ૨ીમાંથી નણદોઈ ક્યારે ઊભા થઈને ડેલી બહાર નીકળી

આગલા ભવનો વેરી
૪૦૭