આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
૭૮
વેરાનમાં
- સલામ ઓ નવીનો ! હૃષ્ટપુષ્ટ શરીરે
- ખુબાખુબ મહાલજો !
- તમારૂં નવું જીવન, નવા સ્વરો,
- તમને મુબારક હજો !
- હું તો મારા હિણાએલા આત્મ-દર્પને લઈ,
- આ ચાલ્યો એકાકી કોઈ અકલ ભોમની શોધમાં."
૧૯૨૫ ના ડીસેમ્બરની ૨૪ મી તારીખે એ લેનીનગ્રાડ નગરમાં આવ્યો. ગાડી કરીને મિત્રોને ઘેર ગયો, કોઈ ન મળે. સુરાપાન પણ ભૂલી ગયો. હોટેલમાં આવ્યો. રખેવાળને કહ્યું કે કોઈને અંદર ન આવવા દેતો. ત્રણ દિવસ લાગટ એકલો પડ્યો રહ્યો. ત્રીજા દિવસે એક મિત્રને વિદાય-ગીત લખવું હતું. શાહી નહોતી.
એક ચપ્પુ લીધું. હાથના કાંડા ઉપર કેટલાક ચરકા કર્યા. પોતાના તાજા લોહીના ટશિયામાં દરેક વાર કલમ બોળીને એણે આ પંક્તિઓ લખી.
- “સલામ બંધુ !
- હાથ મિલાવ્યા કે બોલો બોલ્યા વગરના સલામ !
- શોક ન કરતો.
- લલાટને ન તપાવતો.
- મરવામાં કંઈ જ નવું નથી.
- જીવવામાંય શું નવું છે ?"
તે સાંજે તેણે આત્મહત્યા કરી.
