એમ કહીને પોતે કટ કટ દાદરો ઊતરી. બેત્રણ વાસણોને એણે ત્યાં મૂક્યાં, કહ્યું : "બિલ બનાવ ત્યાં હું પૈસા લાવું છું."
સુખલાલે બિલ કાઢી લખવા માંડ્યું. લીના ઉપર લેવા ગઈ. એટલામાં સુખલાલે હેલકરીને કહ્યું : " ચાલતો થા" એને રવાના કરી પોતે પણ લીનાના આવી પહોંચ્યા પહેલાં જ ચાલી નીકળ્યો. લીનાએ પસંદ કરેલા વાસણો પોતે ત્યાં જ રહેવા દીધા; એની અંદર કૅશમેમો મૂક્યો હતો, તેમાં રકમ-બકમ લખવાને બદલે લખ્યું કે 'વિથ પ્રણામ ફ્રોમ યૉર હમ્બલ સમાર્ટી : આપના દીન સ્માર્ટીના પ્રણામ સાથે.' તેજપુરની નિશાળમાં ચાર-પાંચ અંગ્રેજી ચોપડી ભણેલાને વધુ તો શું આવડ્યું હોય?
થોડી વારે લીના નીચે આવી ત્યારે એના મગજમાં સૌથી મોટો ગૂંચવાડો એ 'પ્રણામ' શબ્દે ઊભો કર્યો.
20
ઉલ્કાપાત
સાંજે વાળુ કરીને સુખલાલ નીચે ઊતરવા લાગ્યો ત્યારે ખુશાલે એને પૂછ્યું: "અત્યારે ક્યાં?"
"જરા આંટો મારી આવું."
"ખુશીથી, કદાચ તું મોડો આવ તો મને ઉઠાડવો ન પડે એટલે બેમાંથી એક બારણે બહારથી તાળું મારતો જા - આ. લે."
સુખલાલ ઊતર્યો, તેની પાછળ પાછળ ખુશાલ પણ થોડું અંતર રાખીને ઊતર્યો; સુખલાલ ચાલતો હતો તેનાથી જુદા જ ફૂટપાથ પર ધ્યાન ન ખેંચાય તેવી આવડત રાખીને ચાલ્યો.
એને બીક હતી બે-ત્રણ વાતોની: આ છોકરો એના બાપની થાપણ
