પૃષ્ઠ:Vevishal.pdf/૪૦

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનાનું પ્રુફરીડિંગ થઈ ગયું છે

કી જિંદગી કિતની 'પ્રેશ્યસ' માયને કીમતી હોતી હૈ ! મેરા અચ્છા પેશંટ કો બિગાડ મત દેના."

લીનાને તો એ શંકા ઊપજવી પણ અશક્ય હતી, કે આવી કન્યા આ સૂતેલા ગરીબ યુવાનની વિવાહિતા હોઈ શકે. લીનાએ ફરીથી દૂર જઈ પછવાડે નજર કરી તો સુશીલાને એણે એક વધુ દોષ કરતી દીઠી. સવારે લીનાએ લાવીને સુખલાલના લોટામાં 'ક્રોટન'નાં ખુશબો વગરનાં ફૂલની એક ડાંખળી ગોઠવી હતી. તેને બહાર કાઢી નાખીને સુશીલા પોતાના રૂમાલમાંથી કાઢેલાં ગુલાબના ફૂલ ગોઠવતી હતી. એની આ પ્રત્યેક ક્રિયા સાથે એની વિહ્વળતા અને ધાસ્તીભરી મનોદશાના ફફડાટો તો ચાલુ જ હતા. પોતે આણેલાં ફૂલોને આ રીતે ઠેકાણે પાડ્યા પછી સુશીલાનો ફફડાટ ઓછો થયો.

લીના ફરી વાર પાસે આવી, આંખો કરડી કરવાનો એણે વ્યર્થ પ્રયાસ અજમાવ્યો. પણ લીના સખત થઈ શકતી નહોતી, સખત થવા જતાં જ હસી પડતી, એ સુશીલા જાણી ગઈ હતી. લીના આવીને હસવું ખાળવાની વ્યર્થ કોશિશ કરતાં કહ્યું : "બડી ચબરાક માલૂમ પડતી હૈ, મિસ ! - યા તો ક્યા મિસેસ ? હમને બોલને કો મના કિયા, તો તુમ ફૂલોંકી જબાન મેં બાત કરને લગ ગઈ ! દેખો, ટાઈમ હોને પર તુમ નિકલ જાના, હા? બડા ડૉક્ટર આયગા તો તુમારા 'ઇન્સલ્ટ' કર દેગા, માલૂમ?"

સુખલાલ સાથે સુશીલા એક પણ શબ્દનો વિનિમય કરી શકે તે પૂર્વે આવો અરધો કલાક ચાલ્યો ગયો ને જ્યારે લીનાએ સુશીલા તરફથી સુખલાલનું મોં ફેરવ્યું ત્યારે સુખલાલની આંખોના બન્ને ખૂણામાંથી શાંત આંસુના રેલા ધીરે ધીરે કાન તરફ ઊતરતા હતા. છતાં એનું સ્મિત ભાંગ્યું નહોતું.

"ક્યોં, ક્યોં, સ્માર્ટી ?" એમ બોલતી લીનાએ જઈને સુખલાલના કપાળ પર હાથ મૂકીને નૅપ્કિન વડે આંસુ લૂછ્યાં.

લીનાનો આ દાવો સુશીલાને અતિ ઘણો વધારે પડતો લાગ્યો.