પૃષ્ઠ:Vyajno Varas.pdf/૨૩

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
ઉકરડેથી રતન જડ્યું
 


'આ એના હિતની જ નહિ, પણ એની આખી જિંદગીની વાત છે...' આભાશાએ અવાજ વધારે ધીમો કર્યો.

'હું ક્યાં નથી જાણતી ભાઈ? છોકરાની આખી જિંદગાની આમાં જ છે. નાનામાંથી જ મોટા થાય છે ને ? ને આપણા કુટુમ્બી રહ્યાં કસાઈ જેવાં. દુશ્મન દા જોતાં જ ઊભા હોય.'

'સગાંઓ આપણું સારું જોઈને રાજી થાતાં નથી.'

અમરતને હવે ખરો મમરો મૂકવાની અને ભાઈના મર્મસ્થાને સ્પર્શ કરવાની તક મળી. બોલી : 'સગાં તો શૂળીએ ચડાવ્યા જેવાં છે. મારી ભાભીની અઘરણી ટાણે ઓલી રાંડે આવીને છાનોમાનો ઘરચોળાનો છેડો ખીલી લીધો'તો ઈ ભૂલી ગ્યા ? એના ભેગી કૂખ પણ સંધાઈ ગઈ. અઘરણીનું છોકરું તો બગડી ગ્યું, પણ પછી આટલાં વરસ સુધી ફરીથી મહિના જ ન રિયા. તે દીની ઘડી ને આજનો દી. તમારા ધરમને પરતાપે પાછી કૂખ ઊઘડી તો વળી આટલી દોમદોમ સાયબીને ભોગવનારો આવ્યો.'

‘તમ જેવાં મોટેરાંને પુણ્યે ને આશિષે.'

'પુણ્ય ને ધરમ તો તમારો જ ભાઈ ! બાકી આ વ્યાજનો ધંધો તો સર૫ પકડવાના ધંધા જેવા બૂરો છે. વ્યાજખોરનો કોઈ વારસ ન રહે એમ કહેવાય છે, પણ તમે તો સાચક છો, ને ધરમની રીતે વેપાર કરો છો તો વળી વીતરાગ ભગવાને તમારા ઉપર મહેર કરી...

'ધરમ પરતાપે બધું સારું થયું છે.' આભાશાએ કહ્યું.

'તો હવે દીકરા આવવાની ખુશાલીનોય ધરમ કરજો.' અમરતે સૂચન કર્યું.

આભાશા જરા વિચાર કરતા થઈ ગયા. જ્યાં જ્યાં પૈસા ખરચવાની વાત આવે ત્યાં ત્યાં તેમને અસ્વસ્થતા અનુભવવી પડતી. કાંઈ બોલવાનું ન સૂઝતાં ટાલ ઉપર હાથ ફેરવવા માંડ્યો.

'એમ ટાલ ખંજવાળ્યે કામ નહિ ચાલે, સમજ્યા ? પાંચ