હાં... રે... હાં...
ગગનમંડળમાં ગૌધેણ વિંયાણી....
જી... હો...
એ... જી... માખણ વિરલે પાયો રે...
અખંડ ધણીને તમે ઓળખો હો... જી…
હાં... રે... હાં
ગગનમંડળમાં બે બાળક ખેલે...
એ... જી... બાળકનો રૂપ તો સવાયો રે
એ વારી ! વારી ! વારી !
બાળકનું રૂપ ! સવાયું રૂ૫ ! સુલેખા વિચારે છે : આવી અદ્ભુત કાવ્યપંક્તિઓનો કર્તા તે કેવોક કવિ હશે ! મારા ચિત્ર પાછળ આટઆટલાં વર્ષોની મહેનત પછી પણ આવી નાજુક અને અલૌકિક કલ્પના મને સૂઝી નથી. અને આવી સુંદર વાણી અત્યારે ગાઈ રહેલો ગાયક પણ ક્યાં ઓછો સુંદર છે !
કવિત્વભરી કલ્પનાની અકેકથી અદકી ઉત્તુંગ ટોચ ભજનિકો સર કરતા જાય છે :
હાં... રે... હાં...
સુન રે શિખર પર અલખ—અખેડા
જી... હો... જી...
એ... જી... વરસે નૂર સવાયો રે
એ વારી ! વારી ! વારી !
અખંડ ધણીને તમે ઓળખો હો... જી...
હાં... રે.... હાં...
ઝળહળ જિયોતું દેવ તારી ઝળહળે...
જી... હો... જી...
એ... જી... દરસન વિરલ પાયો રે
એ વારી ! વારી ! વારી !
અખંડ ધણીને તમે ઓળખો હો... જી...
