આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
સમરથનો સૂરજ આજે આથમે,
આથમે ભૂપતિઓના ભાણ;
ખંડ રે પતિયુંનાં તખતો ખળભળે,
ભાઈ ! એના દળમાં ભંગાણ. — ઊંડી રે૦
દૂબળાં રેવું છે દિન કેટલા!
કેટલા જુગ રે કંગાળ !
નોધારાં થઈને શીદ શરણાં લિયો ?
દુનિયાને દેજો રે હુંકાર. — ઊંડી રે૦
લખોમખ વેરી છે ધણીએ રિદ્ધિયું
ધરતીને ખોળે ઠોરઠોર;
ખાવિંદે દીધાં છે દરિયા ને હવા
આજે એમાં પડિયા છે ચોર — ઊંડી રે૦
ઊંચાં ને નીચાં રે ધનવંત-નિર્ધનાં,
ભાઈ ! એ તો કૂડના રે ભેદ !
ભેદની ભીંત્યુને આજ મારે ભાંગવી;
મનડાની આખરી ઉમેદ. — ઊંડી રે૦
પ્યાલા રે ઘૂંટ્યા મેં અમરત-પાનનાઃ
આવજો પીવા પ્રેમવાન !
ઘૂરે રે લાલપ-ઘેરી આંખડી,
મરવા બનો મસ્તાન. — ઊંડી રે૦
ઊંડી રે નીંદરુંમાં અમે માનિયું:
વાયરો સૂચવે ભેંકાર,
ગાઢ રે સપનામાં અમે શોચિયું :
વાદળાં કરે રે પોકાર. — ઊંડી રે૦
૧૧૩
