આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.
ગાફિલ બનીને ઓઢ્યાં ગોદડાં,
ઘર ઘર ઘોય સારી રેન;
જાગન્તાં દીઠા રે નેજા ફટકતા,
ઊતર્યા મતલબનાં ઘેન. — ઊંડી રે૦
સાયબાને દીઠો ઝળહળ ઝૂઝતો,
ચોય દશ ચડ્યા એના વીર;
તંબૂરાની કીધી તુરી ને ભેરીઓ,
પાયાં એણે પોતાનાં રુધિર. — ઊંડી રે૦
માટીનાં કીધાં રે એણે માનવી,
જળમાંથી જલાવ્યા ચેરાગ;
ધજા રે રોપાણી સત-ધરમની,
કૂડ-ઘેરે કળેળ્યા હો કાગ. — ઊંડી રે૦
૧૧૪
