પૃષ્ઠ:Yugavandana.pdf/૩૪

વિકિસ્રોતમાંથી
આ પાનું પ્રમાણિત થઈ ગયું છે.



આગે કદમ


આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !
યારો ! ફનાના પંથ પર આગે કદમ !

આગે કદમ ઃ પાછા જવા રસ્તો નથી,
રોકાઓ ના – ધક્કા પડે છે પીઠથી,
રોતાં નહિ – ગાતાં ગુલાબી તોરથી :
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !

બેસી જનારા ! કોણ દેશે બેસવા!
આ હર ઘડી સળગી રહ્યાં યુદ્ધો નવાં;
આશા ત્યજો આરામ-સે લેટવા :
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !

આગે કદમ ઃ દરિયાવની છાતી પરે,
નિર્જળ રણે, ગાઢાં અરણ્ય, ડુંગરે;
પંથે ભલે ઘન ઘૂઘવે કે લૂ ઝરે:
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !

રહેશે અધૂરી વાટ, ભાતાં ખૂટશે;
પડશે ગળામાં શોષ, શક્તિ તૂટશે,
રસ્તે, છતાં, ડૂકી જવાથી શું થશે?
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !

આવે ન આવે સાથીઓ સાથે છતાં,
ધિક્કાર, બદનામી, બૂરાઈ વેઠતાં,
વૈરીજનોનાં વૈરનેયે ભેટતાં ?
આગે કદમ ! આગે કદમ ! આગે કદમ !

♣ યુગવંદના ♣
૨૦