બીરબલ અને બાદશાહ/કીર્તિને કાળ ન ખાય

by પી. પી. કુન્તનપુરી

આ કૃતિ/પૃષ્ઠની ભૂલશુદ્ધિ પૂર્ણ થતા આ પૃષ્ઠના લેખનને સુરક્ષિત કરી દેવામાં આવ્યું છે. આ પૃષ્ઠ પર પ્રબંધક સિવાય અન્ય સભ્યો ફેરફાર કરી શકશે નહીં. જો આપ આમાં કોઈ સુધારો સૂચવવા માંગો તો ચર્ચાના પાના પર આપની ટિપ્પણી મૂકશો.

← ભલાઈ કરતાં ભુંડાઇ કેમ થાય ?

બીરબલ અને બાદશાહ કીર્તિને કાળ ન ખાય પી. પી. કુન્તનપુરી

કવીની કલ્પના →

વારતા એકસો એકત્રીસમી -૦:૦- કીર્તિને કાળ ન ખાય -૦:૦-

એક સમે તમામ દરબાર ભરાઇને બેઠી હતી, એટલામાં એક કવી દરબારમાં દાખલ થઇ આ પ્રમાણે બોલ્યો,

દોહરો
કહા ન અબલા કર શકે, કહા ન સીંધુ સમાય;
કહા ન પાવકમેં જળે, કહા કાળ નવ ખાય.

હવે આનો શો જવાબ આપવો તેના વીચારમાં તમામ દરબાર પડી ગઇ. આ જોઇ બીરબલે જવાબ આપ્યો કે,

સુત નહીં અબલા કર સકે, મન નહીં સીંધુ સમાય,
ધર્મ ન પાવકમેં જલે, કીર્ત કાળ નવ ખાય.

આ દોહરો સાંભળી શાહ દરબારીઓ આનંદ પામ્યા. તે કવી પણ ખુશી થયો. બાદશાહે બંનેને ઇનામ આપ્યા. ઘણો ખુશી થયો.

-૦-