યુગવંદના/નિર્ભય
| ← નવરર્ષનો સબરસ-થાળ | યુગવંદના નિર્ભય ઝવેરચંદ મેઘાણી ૧૯૩૧ |
એ જ પ્રાણ → |
આજ ઊડ ઊડ થવા તલખતી પાંખ તુજ
પ્રથમ જાગરણના નવપ્રભાતે;
પક્ષીનો બાળ માળા મહીં સૂઈ રહે —
ક્યમ બને વ્હાણલાં વ્યોમ વાતે !
ગગન-ઉડ્ડયનના મસ્ત આવેગમાં
વીંઝશે પાંખ તારી ફફડતી;
વાયુમંડલ તણા હૃદય વેધતી
ઘોર ઝંકાર જાશે ગજવતી
ઉદિત આદિત્યના તેજ-સાગર વિષે
ભીંજતી પાંખ રમશે ફુવારા;
પીંછડે પીંછડે નીતરતા રંગની
જૂજવી ઝાંય કરશે ઝગારા.
ઘોર સાહસ તણા મસ્ત આકર્ષણે
લઈ જશે પાંખ તુજને રઝળવા;
કો' અજાણ્યા વિકટ ધામની સફરમાં
પંથીહીન પંથની મોજ રળવા.
ઉદયગિરિશૃંગની કારમી ભેખડો
સાથ વસવા તને સાદ પાડે;
ક્ષુદ્ર માળા મહીં નીંદ ના'વે હવે,
પંખીનો બાળ પાંખો પછાડે.
ઊઠ! તુજ પાંખના ગગન-આઘાતથી
કમ્પશે તાર પ્રાત:પ્રભાના:
કોટિ કિરણો વતી વિશ્વ-વીણા થકી
ગુંજશે નવલ આલોક-ગાણાં.
તાહરા વેગ-વંટોળલે સિંધુના
ઊછળશે નીલ દૂધલ તરંગો;
રુદ્રની સાથે અભિસાર રમવા જતી
ઘોર વાવાઝડી દૈ છલંગો –
છૂટશે ઘેલડી મુક્ત અંબોડલે
સપ્ત સિંધુ તણે ઓ કિનારે;
પ્રિયમિલન કાજ પાગલ બની સિંધુ તુજ
પાંખ-ઝંકાર પડઘા ઉચારે.
એ ગગન-પંથની વાટ વચ્ચે તને
પારધી કો’ ન શકશે ડરાવી,
સાંભળી બાણ-ટંકાર સંશય તણા,
ભાઈ ! દેજે ન શ્રદ્ધા ગુમાવી.
પંખી ! નિર્ભય નિરુદ્વેગ જાજે ધસ્યો,
મૃત્યુ-અંધાર પડદા વિદારી –
તિમિરને પાર : જ્યાં અમર ધ્રુવ-તારલો
ઝળહળે નીરખતો વાટ તારી.