વીજળી

by અરદેશર ખબરદાર

વીજળી અરદેશર ખબરદાર

(ઢાળ : મલ્હારરાવ શહેરનો સૂબો ક્યારે આવશે રે! )

<poem> આભની લાડલી કન્યકા રે ! આવડા શા રૂપ ઝબકાર રે ? વીજલડી ! કોનાં તે કાળજાં કાપશે રે?

ઉભી અમરની અટારિયે રે, દે છે ઝૂકાવી જગપાર રે, વીજલડી ! કોનાં૦

વનની ઘટાં શાં વાદળે રે, હીંચે આ ત્હારાં હિંડોળ રે, વીજલડી ! કોનાં૦

આંજે જગતની આંખડી રે, ઉંચા ત્હારા રંગમ્હેલ રે, વીજલડી ! કોનાં૦

ઉઘડે અજબ અંગવેલડી રે, ઉઘડે અજબ તુજ રૂપ રે, વીજલડી ! કોનાં૦

ઉભર્યા શા આભને અંતરે રે, જાણે કો' જ્યોતિના કૂપ રે, વીજલડી ! કોનાં૦

આભલે આભલે ઉડતી રે, વીંધે ત્હારી તું રસવાટે રે, વીજલડી ! કોનાં૦

ફેંકે શાં બાણ તુજ મોહનાં રે, ઉતરે ન કો ઉરઘાટા રે! વીજલડી ! કોનાં૦

એકાકી આભને ગોખલે રે ત્હારા શા વહ્નિના વિલાસ રે ! વીજલડી ! કોનાં૦

ભયથી જગત ભડકાવતું રે, ઉતરે ત્હારૂં અટ્ટહાસ્ય રે,વીજલડી ! કોનાં૦

મેહુલિયો મામ્ડે મોરચા રે, વીંધી કૂદે તું ત્હેને શિર રે, વીજલડી ! કોનાં૦

પલકી પતંગિયું પળે પળે રે, એવી ઉડાડે તું અધીર રે, વીજલડી ! કોનાં૦

મસ્તીલી વ્યોમની પંખિણી રે, અંખડિયે ભરી કશી જ્વાળ રે ! વીજલડી ! કોનાં૦

દિલને દઝાડી હાસવું રે, એવા શા આગના ઉછાલ રે ? વીજલડી ! કોનાં૦

કેવડિયા જેવી ધારીલી રે. ઝાલશે કોણ ત્હારી પાંખ રે ? વીજલડી ! કોનાં૦

તેજીલો કંથ કોણ આવશે રે ? લાજે લપાશે કેવી આંખ રે ? વીજલડી ! કોનાં૦